5 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σπισισμού

World Day Against Speciesism: June 5, 2010

Κακομεταχειριζόμαστε και σκοτώνουμε εκατομμύρια ζώα κάθε μέρα. Για να το δικαιολογήσουμε αυτό, έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι οι ζωές και τα μαρτύριά τους δεν έχουν μεγάλη αξία: "είναι μόνο ζώα!"

Όμως, τα ζώα είναι συναισθανόμενα όντα, που δε θέλουν να υποφέρουν και που επιθυμούν να χαίρονται τη ζωή τους. Ακριβώς όπως και οι άνθρωποι.

Ο σπισισμός είναι για τα είδη, ότι ο ρατσισμός είναι για τις φυλές, δηλαδή η θέληση να αγνοήσουμε τα συμφέροντα ορισμένων ατόμων, ώστε να δώσουμε πλεονέκτημα σε άλλους, υπό αυθαίρετες δικαιολογίες. Προβάλλεται μία σειρά (υφιστάμενων ή φανταστικών), διαφορών που δεν έχουν καμία λογική σχέση με αυτό που πρέπει να νομιμοποιήσουν. Το αν έχουν υψηλό ή λιγότερο υψηλό επίπεδο νοημοσύνης, το αν ανήκουν ή όχι στο ανθρώπινο είδος, δεν αποτελεί ορθολογικό κριτήριο για διάκριση. Η σπισιστική διάκριση είναι επομένως αδικαιολόγητη.

Ο σπισισμός είναι μια παράλογη ιδεολογία, και η κοινωνία στο σύνολό της πρέπει να λάβει θέση, εναντίον της εντελώς αθέμιτης πρακτικής που αυτή συνεπάγεται.

Στην πράξη, ο σπισισμός είναι μια ιδεολογία που δικαιολογεί τη χρήση των ζώων από τον άνθρωπο, με τρόπους που θα ήταν απαράδεκτοι αν τα θύματα ήταν άνθρωποι.

Τα ζώα εκτρέφονται και σφάζονται για το κρέας τους, το γάλα τους, τα αυγά τους, τα δέρματά τους (δέρμα, γούνα), το μετάξι τους. Αλιεύονται για ανθρώπινη κατανάλωση. Χρησιμοποιούνται σε επιστημονικά πειράματα. Θηρεύονται για διασκέδαση. Φυλακίζονται για ολόκληρη τη ζωή τους σε ζωολογικούς κήπους και δελφινάρια. Εκπαιδεύονται για να τα εκμεταλλευτούν στο τσίρκο, σκοτώνονται σε θεάματα (όπως ταυρομαχίες), κλπ.

Ο αγώνας ενάντια σε αυτές τις πρακτικές και της υποκείμενης ιδεολογία τους, είναι το καθήκον του κινήματος ενάντια στο σπισισμό.

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σπισισμού διοργανώνεται στις 5 Ιουνίου 2010, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

Σε όλο τον κόσμο διοργανώνονται διάφορες δράσεις, με σκοπό τη διαμαρτυρία ενάντια σε μια ιδεολογία η οποία είναι τόσο κατακριτέα όσο ο ρατσισμός ή ο σεξισμός, και η οποία προκαλεί αμέτρητα θύματα τα οποία υποβάλλονται σε άθλιες ζωές και θανάτους.

Η κατανάλωση κρέατος είναι ο κύριος λόγος για μια τέτοια τραγωδία:

58 δισεκατομμύρια σπονδυλωτά της ξηράς και ακόμα περισσότερα ψάρια και μαλακόστρακα (144 εκατ. τόνοι), σκοτώνονται κάθε χρόνο στον κόσμο, για αυτό μόνο το λόγο, για τη γευστική απόλαυση της κατανάλωσης σάρκας.

Ο σπισισμός δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, ούτε και η καταδυνάστευση που προκύπτει από αυτόν!
Ας καταργήσουμε το κρέας και όλες τις άλλες μορφές εκμετάλλευσης των ζώων!

Σχετικά με τον σπισισμό :
Γιατί είναι απαραίτητο να αμφισβητεί κανείς την έννοια του σπισισμού; Επειδή είναι η γενεσιουργός ιδεολογία, τόσο για τους νόμους που αρνούνται δικαιώματα στα ζώα, αλλά και για τις πρακτικές που προκύπτουν από αυτούς.

Εδώ είναι μερικά παραδείγματα από την εμπειρία μας ως ακτιβιστές:

Όσον αφορά τις επικρίσεις εις βάρος ορισμένων πρακτικών:

- Πώς μπορεί κανείς να θέσει σοβαρά στο ίδιο επίπεδο, από τη μία πλευρά, τα θεμελιώδη συμφέροντα των ζώων να μη θανατώνονται και από την άλλη πλευρά, το ανθρώπινο ενδιαφέρον να τα φάνε, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία ιδιοτροπία; Αυτό είναι σπισισμός.
- Εάν είναι παράνομη η χρήση ανθρώπινων όντων στη ζωοτομία, γιατί χρησιμοποιούμε ζώα άλλου είδους; Δεν είναι μόνο λόγω σπισισμού;
- Αν δεν θέλουμε να μας φυλακίζουν, να μας ακρωτηριάζουν και να μας σκοτώνουν, πώς μπορούμε να δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι αυτά τα κάνουμε σε άλλα όντα, που υποφέρουν από αυτές τις πρακτικές ακριβώς όπως και εμείς; Αυτό είναι σπισισμός.
- Γιατί αμφισβητούμε τα δικαιώματα των ζώων; Είναι αποκλειστικά και μόνο, λόγω του γεγονότος ότι "είναι μόνο ζώα"; Αυτό είναι σπισισμός.


Η έννοια του σπισισμού είναι επίσης σημαντική διότι:

- ο σπισισμός έχει την ίδια ιδεολογική βάση με τις ρατσιστικές ή σεξιστικές διακρίσεις που χρησιμοποιούν «τη φύση», προκειμένου να δικαιολογήσουν την κατωτερότητα ορισμένων ατόμων. Η "φύση" των ζώων θεωρείται κατώτερη, λέμε συχνά: είναι «ζώο», «λειτουργεί ενστικτωδώς», «είναι προγραμματισμένο» ενώ η «φύση» των ανθρώπων θεωρείται ανώτερη, λέμε: ο άνθρωπος είναι «ελεύθερος», «ορθολογικός» ή «πνευματικός». Αυτές οι «κατώτερες» και «ανώτερες» «φύσεις» υποτίθεται ότι πρέπει να νομιμοποιήσουν την κυριαρχία του ανθρώπου σε σχέση με άλλα συναισθανόμενα όντα.
- Εξ ορισμού, η έννοια της ισότητας δεν μπορεί να στηριχθεί σε αυθαίρετα κριτήρια. Αλλιώς δεν είναι πλέον ισότητα, αλλά αδικία και ανισότητα. Αυτή η έννοια πρέπει να αγκαλιάσει όλα τα όντα που έχουν συμφέροντα να υπερασπίσουν, ώστε αυτά να υποστηριχθούν, με άλλα λόγια: όλα τα συναισθανόμενα όντα. Δεν πρέπει να υπάρχουν πρότυπα διπλής ηθικής: από τη μία ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, και από την άλλη, υπεροψία και αδικία προς τους άλλους.
- Η έννοια της σπισιστικής ιδεολογίας, τονίζει την ύπαρξη μίας δομημένης θεώρησης του κόσμου, που οδηγεί στην κατωτεροποίηση και την έλλειψη σεβασμού των ζώων.

Εδώ είναι μερικά αποτελέσματα αυτής της ιδεολογίας, μεταξύ άλλων:

- Τα ζώα γενικά δεν παρουσιάζονται ως άτομα, αλλά γίνονται αντιληπτά ως αδιαφοροποίητα δείγματα από τα είδη τους...
- Μια σύγχυση που γίνεται συχνά, είναι μεταξύ του αγώνα για την αναγνώριση των ατομικών τους συμφερόντων και του αγώνα για τη διατήρηση των ειδών ...

Εμείς λέμε ξεκάθαρα, ότι ενδιαφερόμαστε για τα συναισθανόμενα όντα ως άτομα!

- Ακριβώς όπως ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι πολιτικές έννοιες, ο σπισισμός είναι μια πολιτική έννοια που μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε μία κοινωνική ανάλυση για το θέμα των δικαιωμάτων των ζώων. Μας επιτρέπει να δούμε τον αγώνα ως πολιτικό και να τον τοποθετήσουμε παράλληλα με όλους τους αγώνες για απελευθέρωση που προηγούνται αυτού, και να σκεφτούμε ενέργειες με βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση (π.χ. το αίτημα για την κατάργηση του κρέατος). Συγκρίνοντάς τον σπισισμό με ρατσιστικές και σεξιστικές ιδεολογίες και κοινωνικά συστήματα, κάνουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι η εκτροφή, η θήρα, η αλιεία και άλλες πρακτικές εκμετάλλευσης και καταδυνάστευσης των ζώων δεν είναι "φυσικές", αλλά ότι έχουν κοινωνική σύσταση, έχουν εδραιωθεί ιστορικά, είναι ηθικά κατακριτέες και ότι μπορούν να καταπολεμηθούν σε πολιτικό επίπεδο.

-Εφιστώντας την προσοχή στο σπισισμό, την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σπισισμού, μας δίνεται η ευκαιρία να προβάλουμε το γεγονός ότι η καταδυνάστευση των ζώων, όπως και αυτή των ανθρώπων, δεν είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Με τον ίδιο τρόπο, όπως η θανάτωση ή η κακομεταχείριση των ανθρώπων δεν είναι θέμα προσωπικής ελευθερίας, αλλά είναι μια αδικία που πρέπει να καταπολεμηθεί, το θέμα των δικαιωμάτων των ζώων, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα που αφορά τους πάντες και το οποίο η κοινωνία πρέπει επειγόντως να αποδεχτεί να συζητήσει.

Μπορείτε να ανακοινώσετε τη δράση σας για την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σπισισμού εδώ:
http://www.reseau-antispeciste.org/