1 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Βεγκανισμού

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

1 Νοεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα Βεγκανισμού
World Vegan Day
(βέγκαν: αυτός που αντιτίθεται στην εκμετάλλευση των ζώων
κι έτσι αρνείται να χρησιμοποιεί ζώα και παράγωγά τους
για διατροφή, ένδυση, διασκέδαση και πειράματα)

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ:
Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα συστηματικής βαρβαρότητας και απανθρωπιάς, η μεγαλύτερη ανθρώπινη κτηνωδία προς άλλα συναισθανόμενα όντα!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βεγκανισμού η «ΒΕΓΚΑΝ ΚΙΝΗΣΗ» και το «ΠΑΔΟΖΩ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ» καλούν τους καταναλωτές να αμφισβητήσουν, να επανεξετάσουν και να απορρίψουν συμπεριφορές που θεωρούσαν φυσικές και αναγκαίες και που είναι υπεύθυνες για την τρομακτική κακοποίηση και δυστυχία των ζώων σήμερα.
Μας έχουν μάθει ότι τα ζώα υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους ανθρώπους και τα εξολοθρεύουμε κατά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, χωρίς να σκεφτόμαστε τι πραγματικά σημαίνει αυτό. Μας έχουν μάθει ότι είναι απόλυτα φυσικό και αναγκαίο να τρώμε κρέας, γαλακτοκομικά, ψάρια και αυγά. Τίποτε από αυτά δεν είναι αλήθεια. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύουν ότι μπορούν να ζήσουν μία υγιή και ευτυχισμένη ζωή, χωρίς να καταναλώνουν τίποτε από τα παραπάνω και χωρίς να προκαλούν πόνο σε κανένα ζωντανό πλάσμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα ζωικά προϊόντα που αγοράζουν, προέρχονται από ζώα, τα οποία δεν έχουν υποφέρει. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Η βιομηχανία ζώων είναι από τις πιο βάναυσες δραστηριότητες πάνω στη γη. Τα ζώα κλεισμένα σε βρώμικα υπόστεγα ή κλουβιά λίγο μεγαλύτερα από το μέγεθός τους, χωρίς καμία επαφή με τη φύση, αντιμετωπίζονται απλώς σαν μηχανές παραγωγής κρέατος, γάλακτος και αυγών. Ποτέ δεν αναπνέουν καθαρό αέρα, δεν ανατρέφουν τα μικρά τους, δεν αναπτύσσουν κανονικές σχέσεις με άλλα ζώα, δεν εξερευνούν το περιβάλλον τους, δεν κάνουν οτιδήποτε φυσικό και αναγκαίο γι΄ αυτά. Τεχνητές πρακτικές εκτροφής, φάρμακα και ορμόνες, χρησιμοποιούνται για να μεγαλώσουν πολύ πιο γρήγορα απ' όσο θα μεγάλωναν με φυσικό τρόπο.

Μπορεί όλο και περισσότεροι άνθρωποι να εκδηλώνουν ανησυχία για την μεταχείριση των ζώων, μπορεί οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εκτροφής ζώων, να μην αμφισβητούνται πια, μπορεί όλο και περισσότεροι επιστήμονες να αποδέχονται πλέον, ότι οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μπορούν όχι μόνο να καλυφθούν από μία φυτική διατροφή, αλλά και να επιτύχει κάποιος καλύτερη υγεία και μακροζωία, όμως λίγοι είναι αυτοί που θέτουν το ερώτημα κατά πόσο είναι σωστό να σκοτώνουμε ζώα για ανθρώπινη κατανάλωση.

Και ακόμη όταν οι άνθρωποι θέτουν το ερώτημα αυτό, σχεδόν πάντα βρίσκουν διάφορες απαντήσεις που σκοπό έχουν να δικαιολογήσουν τη θανάτωση και την κατανάλωση των ζώων με σκοπό την άνεση και την καλοπέρασή τους.
Γιατί όμως κάποια ζώα τα θεωρούμε μέλη της οικογένειάς μας και κάποια άλλα τα θεωρούμε φαγητό μας; Βάση ποιας λογικής είμαστε διατεθειμένοι να φάμε κάποια ζώα με καθαρή συνείδηση, αν έχουν ανατραφεί και σφαγιαστεί με πιο «ανθρωπιστικό» τρόπο, ενώ δεν επεκτείνουμε αυτή τη λογική στους σκύλους ή τις γάτες και αυτό το θεωρούμε ανήθικο; Μήπως γιατί τελικά η κατανάλωση ζώων απλώς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί;

Έχουμε εκπαιδευτεί σε έναν τρόπο σκέψης που θεωρεί κάποια ζώα αναλώσιμα και θεωρούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούμε με οποιονδήποτε τρόπο, προκειμένου να ικανοποιήσουμε τις πλαστές ανάγκες και επιθυμίες μας. Φυσικά υπάρχουν νόμοι για την «ευημερία» των ζώων. Αλλά αυτοί οι νόμοι διατυπώθηκαν και επιβάλλονται από ανθρώπους που θεωρούν τα ζώα εργαλεία των ανθρώπων και προέρχονται από την παραδοχή ότι τα ζώα είναι ουσιαστικά διαφορετικά και κατώτερα από τον άνθρωπο και απλώς καθιστούν τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων ελάχιστα καλύτερες από ό,τι θα ήταν διαφορετικά.

Το θέμα όμως δεν είναι αν τα ζώα και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αλλά αν οι διαφορές μεταξύ ανθρώπων και ζώων μπορούν να δικαιολογήσουν ηθικά την εκμετάλλευση και τη σκληρή μεταχείρισή τους.
Υπάρχουν άφθονα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα ζώα δεν νιώθουν μόνο πόνο, αλλά επίσης φόβο, τρόμο, άγχος, παθαίνουν σοκ και τους δημιουργούνται ψυχικά τραύματα. Δεδομένου ότι τα ζώα υποφέρουν με αυτούς τους τρόπους όπως και οι άνθρωποι, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δικαιολογήσουμε την εκ προθέσεως πρόκληση πόνου και δυστυχίας στα ζώα. Δεν μπορεί να είναι σωστό να μεταχειριζόμαστε συναισθανόμενα πλάσματα, σαν εργαλεία, μηχανήματα και αναλώσιμα, που υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν τρώμε κρέας, δεν τρώμε «κάτι». Τρώμε «κάποιον». Τρώμε κομμάτια ζώων και συμβάλλουμε στα μαρτύριά τους.
Ας ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας αλλάζοντας τις διατροφικές επιλογές μας, και συμβάλλοντας από την πλευρά μας σε ένα λιγότερο βίαιο κόσμο.

«ΒΕΓΚΑΝ ΚΙΝΗΣΗ»
«ΠΑΔΟΖΩ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ»

”PriZOOns”

Βy Kostash
kostashmav@yahoo.com
Η αναπαραγωγή επιτρέπετε μόνο με αναφορά του συγγραφέα

Την Δευτέρα 4/10 το Αττικό Ζωολογικό επέτρεψε την ελεύθερη είσοδο στους χώρους του, καλώντας τους επισκέπτες να γιορτάσουν μαζί με τα ζώα την ημέρα της παγκόσμιας «γιορτής» τους. Ας παραβλέψουμε αν οι εορταζόμενοι θα ήθελαν ως δώρο να περάσουν την μέρα τους με 6.000 επισκέπτες που σε πολλές περιπτώσεις τα ενοχλούν, τα πειράζουν και τους ρίχνουν ακατάλληλες τροφές που προορίζονται για τα δικά μας στομάχια κι ότι ίσως να προτιμούσαν ένα ρεπό τελικά και ας εστιάσουμε στην εκπαιδευτική αξία μιας τέτοιας επίσκεψης αλλά και την προσφορά αυτού του είδους των επιχειρήσεων γενικότερα.
Θεωρητικά η εικόνα ενός φυλακισμένου πλάσματος θα έπρεπε να προκαλεί στους πάντες από θλίψη έως απέχθεια, όμως υπάρχουν δύο βασικά επιχειρήματα για την διατήρηση λειτουργίας των ζωολογικών πάρκων, πέρα φυσικά από το κέρδος για αυτούς που τα εκμεταλλεύονται. Η προστασία απειλουμένων ειδών, παρόλο που συνήθως ένα μικρό ποσοστό των φιλοξενούμενων ζώων αληθινά κινδυνεύουν με εξαφάνιση και η εκπαιδευτική τους προσφορά ως προς την δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης στους επισκέπτες τους. Εκπαιδευτική αξία που φαίνεται να αναγνωρίζεται τόσο από το δικό μας εκπαιδευτικό μας σύστημα, με ένα μεγάλο μέρος των επισκεπτών του συγκεκριμένου πάρκου να προέρχονται από την διοργάνωση σχολικών εκδρομών, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο αφού οι ζωολογικοί κήποι, όπου υπάρχουν, αποτελούν πρώτης προτεραιότητας «αξιοθέατα» στους αντίστοιχους ταξιδιωτικούς οδηγούς.
Όμως ακόμα κι αν παραγνωρίσει κανείς το γεγονός ότι η αναπαραγωγή ορισμένων ειδών, με στόχο την μη εξάλειψή τους, θα μπορούσε να συμβεί σε κάποιο καταφύγιο άγριας ζωής όπως και ότι τα πραγματικά απειλούμενα με εξάλειψη ζώα, είναι ελάχιστα σε σχέση με το σύνολο όσων φιλοξενούνται σε ζωολογικούς κήπους, δύσκολα θα μπορέσει να αποφύγει την σκέψη ότι αυτή η μορφή «προστασίας» και έκθεσης των ζώων οδηγεί, ακόμα και ασυνείδητα από μέρους των επισκεπτών, στην παγίωση μιας νοοτροπίας που δεν διακατέχεται από κανενός είδους περιβαλλοντική συνείδηση. Εφόσον τα απειλούμενα είδη είναι ασφαλή, όπως είναι και τα εκθέματα στα μουσεία, δεν είναι απαραίτητο να προστατευθεί το φυσικό τους περιβάλλον. Γιατί θα πρέπει να βρούμε τους πόρους να προστατέψουμε δάση και θάλασσες όταν μπορούμε να επισκεφτούμε τους κατοίκους τους κάθε σαββατοκύριακο δίπλα μας; Ο λόγος που πρέπει να το κάνουμε είναι απλός και δεν είναι μόνο το ότι εξαρτόμαστε από την διατήρηση τους. Ο αγώνας για την επιβίωση δημιουργεί όλα τα χαρακτηριστικά που θαυμάζουμε στα ζώα. Ένας χαμαιλέοντας περιορισμένος, ασφαλής, σε ένα τσιμεντένιο κλουβί δεν θα είχε λόγο να αλλάζει το χρώμα του, μιμούμενος το περιβάλλον του θα γινόταν σταδιακά γκρι. Το άγριο γαϊδούρι της Σομαλίας μπορεί να σώθηκε από την εξαφάνιση αλλά πως δικαιολογεί το όνομα και τον τρόπο ζωής του πια, όταν δεν είναι άγριο στην Σομαλία;
Το γεγονός και μόνο της αιχμαλωσίας, είναι αρκετό για να δημιουργήσει ενστάσεις για την πραγματική εκπαιδευτική αξία της επίσκεψης σ΄έναν τέτοιο χώρο. Έρευνα που έγινε σε Ζωολογικό Κήπο στην Νέα Υόρκη έδειξε ότι οι ενήλικοι επισκέπτες καθώς κινούνται ανάμεσα στα κλουβιά στέκονται να παρατηρήσουν κυρίως τα ζώα που είτε παρακαλούν για τροφή, είτε τρέφονται, ή κάνουν περίεργους ήχους. Οι ποιο συχνές εκφράσεις μάλιστα για να περιγράψουν ένα ζώο είναι οι εξής: 'cute', 'funny-looking', 'lazy', 'dirty', 'weird' and 'strange'. Ποια παραπάνω «γνώση» άραγε κερδίζει ο επισκέπτης που δεν του παρέχεται από ένα καλό ντοκιμαντέρ; Μπορεί να αποκτά ευκολότερα, μέσω της ζωντανής επαφής, κάποια από τα χαρακτηριστικά τους όμως ταυτόχρονα οι τίγρεις και τα λιοντάρια μετατρέπονται στο μυαλό του σε χαριτωμένα γατάκια ευτυχισμένα στα 30τ.μ. που τους αναλογούν. Πολλά παιδιά μάλιστα θέλουν να τα χαϊδέψουν. Ο επισκέπτης κερδίζει φυσικά την εμπειρία της άμεσης επαφής με τα ζώα αλλά και πάλι η θέση ισχύος από όπου την αποκτά την διαστρεβλώνει την ουσία της. Άλλωστε πόσο μακριά και εις βάρος πόσων ακόμα, θα φτάσουμε για μια εμπειρία; Αξίζει να φυλακίσουμε ένα δελφίνι που είναι συνηθισμένο να κάνει χιλιόμετρα στην ανοιχτή θάλασσα ώστε να το δούμε από κοντά; Κι αν τελικά οι ζωολογικοί κήποι δεν συμβάλουν ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, γιατί την προβάλλουν με κάθε ευκαιρία;
Ίσως η απάντηση κρύβεται σε μια πιο πρόσφατη στατιστική μελέτη που έγινε για λογαριασμό της ένωσης ζωολογικών κήπων της Αμερικής (A.Z.A), η οποία χαιρετίστηκε από τους ίδιους σαν την πρώτη απόδειξη που τόσο καιρό έψαχναν, ότι οι επισκέψεις σε ζωολογικούς κήπους βελτιώνουν μακροπρόθεσμα την συμπεριφορά των επισκεπτών προς τα ζώα. Ο τρόπος που διεξήχθη όμως έχει κριθεί αναξιόπιστος από επιστημονική ομάδα που την μελέτησε καταλήγοντας ότι η έρευνα η οποία φιγούραρε στα περισσότερα site μελών της A.Z.A περιέχει 6 τουλάχιστον σοβαρά λάθη στην μεθοδολογία της και τον τρόπο διεξαγωγής της τα οποία και καταρρίπτουν τα συμπεράσματα της. Η προσπάθεια των ζωολογικών κήπων να ταυτίσουν την ύπαρξη τους με την εκπαίδευση φτάνοντας μέχρι το σημείο να δημιουργούν καινούργιες λέξεις όπως ο όρος edutainment,(από τις λέξεις education + entertainment) τον οποίο ανακαλύπτουμε στην σελίδα που αποδίδει τον σκοπό του Αττικού πάρκου, προφανώς συμβαίνει διότι τα ζωολογικά πάρκα είναι, στην πλειοψηφία τους, ιδιωτικές επιχειρήσεις και σκοπός τους ήταν και θα είναι το κέρδος. Παλιότερα δεν ήταν υποχρεωμένα να προβάλλουν τον περιβαλλοντικό τους χαρακτήρα. Μια βόλτα στον ζωολογικό κήπο σήμαινε ένα πράγμα και μόνο, την διασκέδαση του επισκέπτη του. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μερικές δεκαετίες πριν, κανένας δεν θεωρούσε αναγκαία την δημιουργία ενός κινήματος ενάντια στο τσίρκο και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των ζώων σ΄αυτo, με την ίδια λογική που ο αρκουδιάρης τριγυρνούσε στους δρόμους σκορπίζοντας μόνο ανυποψίαστα γέλια και την παραμικρή σκέψη για την ίδια την αρκούδα. Όμως με τα οικοσυστήματα να καταρρέουν, τις συνέπειες τις κλιματικής αλλαγής να γίνονται όλο και πιο εμφανείς και τους πολίτες-πελάτες να αρχίζουν, έστω αργά και βασανιστικά, να αντιλαμβάνονται την άρρηκτη σχέση της ανθρώπινης ζωής με την φύση, η «κούρσα» για το ποιός φαίνεται πιο «πράσινος» μπορεί να σημαίνει και το ποιος θα συνεχίσει να έχει έσοδα. Με δεδομένο πλέον ότι το προϊόν τους ουσιαστικά απαιτεί να αιχμαλωτίζουν ή να εκτρέφουν σκλάβους για την διασκέδαση μας, δεν θα μπορούσαν να μην φορέσουν το πράσινο κουστούμι τους το οποίο γράφει με μεγάλα γράμματα στη πλάτη: Προστατεύω το περιβάλλον, σέβομαι τα ζώα και δείτε… Έχω και εκπαιδευτικό του χαρακτήρα! «Edutainmenation for all».
Αν όντως πίστευαν σε αυτά που προβάλλουν θα χρησιμοποιούσαν τουλάχιστον τους πόρους και τις εγκαταστάσεις τους για την αποκατάσταση τραυματισμένων ζώων και την επιστροφή τους στο φυσικό τους περιβάλλον. Προς το παρών όμως οφείλουν τουλάχιστον να παρέχουν όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Είναι απελπιστικό το θέαμα δύο θαλάσσιων λεόντων σε μια πισίνα που θυμίζει μεγάλη μπανιέρα όπως τραγικό είναι και το οικολογικό show που παραδίδουν τα 4 δελφίνια με μπάλες στεφάνια και άφθονες τούμπες στην πισίνα κολυμβητηρίου που τους αναλογεί, είτε αυτή είναι νόμιμη είτε παράνομη, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής» και κατά το οποίο η συγκεκριμένη έχει φτιαχτεί με επεκτάσεις που δεν έχουν πάρει άδεια.
Όμως και ο επισκέπτης, από την δική του πλευρά, δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ακόμη και αν όπως έγραψε ο Kant, πιστεύει ότι «δεν έχουμε καμία ηθική υποχρέωση απέναντι στα ζώα» και όχι ότι « η ηθική πρόοδος μιας χώρας φαίνεται από την συμπεριφορά των ανθρώπων της προς τα ζώα» όπως υποστήριζε ο Γκάντι, το ότι επιλέγει το πάρκο για την Σαββατιάτικη έξοδο του σαν alternative στο mall μάλλον αποδεικνύει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν έχει πληρώσει το καθόλου ευτελές αντίτιμο του εισιτήριου με πρωταρχικό σκοπό την γνώση, όπως εξυπηρετεί τους ιδιοκτήτες τέτοιων χώρων να διακηρύττουν, αλλά την εύκολη διασκέδαση. Διαφορετικά θα μπορούσε να επισκεφτεί τα ζώα σε εθνικά πάρκα και δρυμούς, συνειδητοποιημένος για το που βρίσκεται και τι κάνει, απολαμβάνοντας μια πραγματικά ανώτερη εμπειρία και συνδυάζοντας την ψυχαγωγία του με την αληθινή επαφή του με τα ζώα στο αληθινά φυσικό τους περιβάλλον. Εκεί που τελειώνοντας την βόλτα του δεν θα άφηνε το αντικείμενο του θαυμασμού του ασφαλές στο κλουβί του, στην ίδια στάση μέχρι το τέλος της ζωής του. Χωρίς να προβληματίζεται για την επιβίωση πόσο μάλλον για την ζωή του κάθε είδους και το χειρότερο δικαιώνοντας στον μυαλό του την κυρίαρχη αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου ότι έχει επικρατήσει της φύσης και μπορεί πλέον να θαυμάζει το έμψυχο «περασμένο μεγαλείο» της κλεισμένο πίσω από κάγκελα, με τα ίδια συναισθήματα που θαυμάζει έργα τέχνης, αντικείμενα και σκεύη περασμένων εποχών πίσω από τις προθήκες ενός μουσείου.
Είναι καιρός να εξελιχτεί η αντιμετώπιση μας απέναντι στην φύση. Όπως αφήσαμε πίσω το τσίρκο, όπως καταδικάζουμε τις κυνομαχίες και την δολοφονία των αδέσποτων πρέπει να αξιολογήσουμε και τις επιπτώσεις των ζωολογικά πάρκων. Στα λόγια του Henry Beston, πατέρα του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος: «Χρειαζόμαστε μια διαφορετική, σοφότερη και ίσως ποιο μυστικιστική άποψη για τα ζώα. Σε ένα κόσμο αρχαιότερο και πιο ολοκληρωμένο από τον δικό μας τα ζώα κινούνται και δρουν ολοκληρωμένα. Προικισμένα με επεκτάσεις των αισθήσεων που εμείς χάσαμε ή δεν αποκτήσαμε ποτέ. Ζώντας από φωνές που ποτέ δεν θα ακούσουμε. Δεν είναι όμοιά μας. Δεν είναι κατωτέρα μας. Είναι άλλα έθνη. Πιασμένα μαζί μας στο δίχτυ της ζωής και του χρόνου. Φυλακισμένα μαζί μας στο μεγαλείο και την επώδυνη προσπάθεια της ζωής στη γη.»
-----------------------------------------

Ludwig, E.G. 1981. Study of Buffalo Zoo. In M. Fox (ed.), International
Journal for the Study of Animal Problems. Washington, DC: Institute
for the Study of Animal Problems. As cited in Against Zoos by Dale Jamieson
http://www.animal-rights-library.com/texts-m/jamieson01.htm

Why Zoos & Aquariums Matter:
Assessing the Impact of a Visit to a Zoo or Aquarium http://www.aza.org/uploadedFiles/Education/why_zoos_matter.pdf

Do Zoos and Aquariums Promote Attitude Change in Visitors?

A Critical Evaluation of the
American Zoo and Aquarium Study http://www.nbb.emory.edu/faculty/personal/documents/MarinoetalAZAStudy.pdf
१२९२५५०">http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_oiko1_1_08/09/2010_१२९२५५०

Βy Kostash
kostashmav@yahoo.com
Η αναπαραγωγή επιτρέπετε μόνο με αναφορά του συγγραφέα

Νέα έρευνα της Animal Equality για τα εκτροφεία μινκ στην Ισπανία

Investigación de Igualdad Animal en las granjas de visones de España from Igualdad Animal on Vimeo.

Περισσότερα εδώ

Οργανώσεις καταγγέλουν τη συνεχιζόμενη αιχμαλωσία δελφινιών στη χώρα μας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

14 Οκτωβρίου 2010


Τη συνεχιζόμενη αιχμαλωσία των δελφινιών στη χώρα μας καταγγέλλουν το Πανελλήνιο Δίκτυο Οργανώσεων για τα Ζώα και οι διεθνείς οργανώσεις Born Free Foundation, Whale and Dolphin Conservation Society και ENDCAP σε νέα επιστολή στους αρμόδιους φορείς της πολιτείας.

Τα τέσσερα δελφίνια που «φιλοξενούνται» στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, βρίσκονται σε αυθαίρετες εγκαταστάσεις, γεγονός που, εκτός άλλων, θέτει και το θέμα της ασφάλειας του κοινού. Η Διαχειριστική Αρχή CITES έχει αποφανθεί ότι τα πιστοποιητικά των δελφινιών δεν έχουν ισχύ και θεωρούνται άκυρα και ζητά την παύση της λειτουργίας του δελφιναρίου. Τα νοήμονα αυτά θηλαστικά, που οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως «μη ανθρώπινα άτομα» και ζητούν να αποκτήσουν δικαιώματα, έχουν μετατραπεί, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, σε «καλλιτέχνες» που εκτελούν νούμερα προς ευχαρίστηση των επισκεπτών. Τονίζεται μάλιστα ο αντι-επαιδευτικός χαρακτήρας των παραστάσεων με ζώα που διαιωνίζει την αιχμαλωσία των ζώων και την αντιμετώπιση τους ως μέσα για την ανθρώπινη ψυχαγωγία. Σε μια περίοδο όπου σύσσωμοι οι φιλόζωοι της χώρας μαζί με άλλους περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένους πολίτες ζητούν την απαγόρευση των τσίρκο στη χώρα μας, και καθώς η πολιτεία εξετάζει σοβαρά αυτό το αίτημα, στα περίχωρα της Αθήνας το ζωολογικό πάρκο μοιάζει να έχει μετατραπεί σε μόνιμο τσίρκο.

Με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια κινητοποίηση με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από Ιαπωνικές πρεσβείες ενάντια στην ετήσια σφαγή δελφινιών που βρίσκεται αυτές τις μέρες σε εξέλιξη στην Ιαπωνία και που ανέδειξε το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «The Cove», τονίζουμε ότι η αιχμαλωσία και η εκμετάλλευση των δελφινιών σε δελφινάρια, συντηρεί τις σφαγές και τη σύλληψη ελεύθερων δελφινιών σε τέτοια αποτρόπαια κυνήγια, καθώς οι επιχειρήσεις θαλάσσιων πάρκων επιλέγουν κάποια για τις παραστάσεις τους πληρώνοντας γι’ αυτά τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ τα υπόλοιπα θανατώνονται με βάναυσο τρόπο για το κρέας τους, καταρρίπτοντας έτσι τον ισχυρισμό της βιομηχανίας θαλάσσιων πάρκων, ότι σκοπεύουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού και την προστασία των δελφινιών.

Οι οργανώσεις ζητούν:
• την παύση των παραστάσεων και επισκέψεων του κοινού στις εγκαταστάσεις για τους παραπάνω λόγους
• την επιβολή των προβλεπόμενων από το νόμο διοικητικών και ποινικών κυρώσεων
• τη διερεύνηση κατάλληλου χώρου για τη φιλοξενία των δελφινιών στην Ελλάδα και τη δημιουργία κέντρου περίθαλψης για κητώδη
• την κατάσχεση και δήμευση των δελφινιών και μεταφορά τους σε ενδεδειγμένο χώρο
• την απαγόρευση της αιχμαλωσίας κητωδών στη χώρα μας

Καλούν τις αρμόδιες αρχές να προβούν στις απαιτούμενες ενέργειες για την εφαρμογή του νόμου και ζητούν από την Ελληνική πολιτεία να προχωρήσει σε εθνική νομοθεσία για την απαγόρευση της αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης κητωδών. Επιπλέον, προτείνουν να υπάρξει Ελληνική πρωτοβουλία για Πανευρωπαϊκή καμπάνια ενάντια στην αιχμαλωσία των κητωδών.

Παγκόσμια κινητοποίηση κατά της σφαγής δελφινιών στην Ιαπωνία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παγκόσμια κινητοποίηση κατά της σφαγής δελφινιών στην Ιαπωνία

14 Οκτωβρίου 2010

Για άλλη μία χρονιά το αιματηρό ετήσιο κυνήγι δελφινιών στην Taiji της Ιαπωνίας που ανέδειξε το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «The Cove» συνεχίζεται. Οι αλιείς με την άδεια των Ιαπωνικών αρχών, αγνοώντας προκλητικά την παγκόσμια κατακραυγή και τις διεθνείς αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η αποκάλυψη αυτής της αποτρόπαιης σφαγής, έβαψαν τα γαλάζια νερά του όρμου ξανά κόκκινα.

Η Ιαπωνική κυβέρνηση επιτρέπει το κυνήγι περισσότερων από 20.000 δελφινιών το χρόνο από το Σεπτέμβριο έως το Μάρτιο χαρακτηρίζοντάς το ως παράδοση!
Τα πιο εμφανίσιμα δελφίνια πωλούνται σε ενυδρεία και δελφινάρια έναντι αδράς αμοιβής, ενώ τα υπόλοιπα θανατώνονται και το κρέας τους διοχετεύεται στην αγορά, παρά τα πολύ υψηλά επίπεδα υδραργύρου.

Η παρουσία εκπαιδευτών δελφινιών στο αιματηρό αυτό κυνήγι και τα τεράστια χρηματικά ποσά που προσφέρουν για κάθε δελφίνι που θα καταλήξει φυλακισμένο στις πισίνες των δελφινάριων δίνοντας παραστάσεις τσίρκο, ενθαρρύνει τη σύλληψη και τη σφαγή ελεύθερων δελφινιών, καταρρίπτοντας έτσι τους ισχυρισμούς της βιομηχανίας θαλάσσιων πάρκων, ότι σκοπεύουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού και την προστασία των δελφινιών!

Την αντίθεσή τους σε αυτή την αποτρόπαιη σφαγή θα δηλώσουν σήμερα Πέμπτη 14 Οκτωβρίου, πολίτες σε όλο τον κόσμο συμμετέχοντας σε μία παγκόσμια κινητοποίηση με διαμαρτυρίες έξω από Ιαπωνικές πρεσβείες σε διάφορες χώρες.

Το Πανελλήνιο Δίκτυο Οργανώσεων για τα Ζώα (ΠΑΔΟΖΩ) στηρίζει τις διαμαρτυρίες και καλεί για άλλη μία φορά τους αρμόδιους φορείς στη χώρα μας να λάβουν ενεργά θέση κατά της κάθε είδους κακοποίησης των δελφινιών, απαγορεύοντας τη λειτουργία δελφινάριων στη χώρα μας!

Σε εξέλιξη η «σφαγή» δελφινιών στην Ιαπωνία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ
Σε εξέλιξη η «σφαγή» δελφινιών στην Ιαπωνία: Το Αρχιπέλαγος ενημερώνει
του Γιάννη Κουτελίδα - 12/10/2010

Ένας μήνας συμπληρώθηκε σχεδόν από τότε που ξεκίνησε το καθιερωμένο εξάμηνο “κυνηγιού” δελφινιών στην περιοχή Taiji της Ιαπωνίας. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν οδηγηθεί σε σφαγή περίπου 35 σταχτοδέλφινα ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των δελφινιών που επιλέγονται για ενυδρεία και ζωολογικά πάρκα ανά τον κόσμο.

Από τις αρχές Σεπτεμβρίου πλήρωμα της ακτιβιστικής ομάδας Sea Shepherd Conservation Society βρίσκεται ως παρατηρητής στην περιοχή και μεταδίδει καθημερινά εικόνες και πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί. Στο πλαίσιο συνεργασίας που ξεκίνησε την περασμένη άνοιξη, το Αρχιπέλαγος βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με μέλη της Οργάνωσης Sea Shepherd και ενημερώνεται από πρώτο χέρι για τη δράση τους στο θέμα της σφαγής των δελφινιών τόσο στη Ιαπωνία, όσο και στα νησιά Φερόε.

Μέχρι στιγμής η κατάσταση στην περιοχή Taiji της Ιαπωνίας είναι ιδιαίτερα τεταμένη με καθημερινές αντεγκλήσεις και κυνηγητά μεταξύ ψαράδων - ιαπωνικής ακτοφυλακής και ακτιβιστών (που έχουν συρρεύσει από όλον τον κόσμο). Η ένταση μεγάλωσε ακόμα περισσότερο με τη δράση μίας πρωτοεμφανιζόμενης ομάδας Ευρωπαίων ακτιβιστών με τον τίτλο “Black Fish”, οι οποίοι πριν μερικές μέρες καταδύθηκαν και έκοψαν τα δίχτυα έξι κλωβών όπου κρατούνταν φυλακισμένα δελφίνια, χωρίς ωστόσο να μπορέσουν να ελευθερώσουν κάποια από αυτά.

Όπως είναι φυσικό, τα βλέμματα πολλών οργανισμών και ΜΜΕ είναι στραμμένα αυτές τις μέρες στην Taiji, γεγονός που ίσως έχει ήδη οδηγήσει στην απελευθέρωση δελφινιών που δεν είχαν επιλεγεί για κάποιο ενυδρείο.

Για όσους δεν γνωρίζουν αυτή την πρακτική ή δεν έχουν παρακολουθήσει το διάσημο ντοκιμαντέρ “The Cove”, παρακάτω παρουσιάζεται μια σύντομη περιγραφή με όσα πρέπει να γνωρίζετε για αυτή τη βάρβαρη πρακτική.

Το 2003, αποκαλύφθηκε ότι ολόκληρες ομάδες δελφινιών οδηγούνται σε κόλπους στην περιοχή Taiji της Ιαπωνίας. Εκεί, συγκεντρώνονται οι εκπαιδευτές δελφινιών από όλο τον κόσμο οι οποίοι επιλέγουν τα καλύτερα δελφίνια και τα στέλνουν σε φυλακές – ενυδρεία. Τακτική, η οποία ουσιαστικά καταδικάζει τα δελφίνια σε αργό θάνατο μέσα σε τσιμεντένια κλουβιά, χάριν του κέρδους και με πρόσχημα τη μελέτη της άγριας ζωής. Το παράδειγμα άλλωστε των παραστάσεων στο Αττικό πάρκο με δελφίνια που έχουν μεταφερθεί από την…Λιθουανία για να ικανοποιήσουν το φιλοθέαμον ελληνικό κοινό είναι χαρακτηριστικό και δεν περιποιεί τιμή για κανένα εμπλεκόμενο.

Στην πόλη Taiji, τα δελφίνια που δεν επιλέγονται για τα ενυδρεία, ακολουθούν αναπόφευκτα τον δρόμο της άμεσης θανατικής καταδίκης. Οδηγούνται σε ένα απομονωμένο κόλπο, κρυμμένο πίσω από βράχια και προστατευόμενο από συρματοπλέγματα ώστε να μην πλησιάζει κανείς. Σε εκείνο τον κόλπο τα δελφίνια σφαγιάζονται, με μαχαιριές σε όλο τους το σώμα.

Αρχικά θεωρήθηκε ότι ο λόγος αυτής της σφαγής ήταν για να πωληθεί το κρέας των νεκρών δελφινιών για βρώση. Ωστόσο, το κρέας των δελφινιών δεν είναι και τόσο δημοφιλές στην Ιαπωνία, κυρίως για λόγους υγείας (στο κρέας τους έχουν καταγραφεί υψηλές τιμές υδραργύρου, πάνω από τα επιτρεπτά όρια που θέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας). Πιστεύεται λοιπόν ότι ο κύριος λόγος της σφαγής των δελφινιών είναι ο ανταγωνισμός που υπάρχει ανάμεσα σε αυτά και στους αλιείς της τοπικής κοινωνίας. Το όλο θέμα έκανε γνωστό παγκοσμίως το 2009 ο ακτιβιστής Ric ‘OBarry, με το βραβευμένο με όσκαρ ντοκιμαντέρ “The Cove”.


Στις 14 Οκτωβρίου η διεθνής κοινότητα αντιδρά με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από πρεσβείες και προξενεία της Ιαπωνίας ανά τον κόσμο – Ευχόμαστε να έχουν αποτέλεσμα και προτρέπουμε συλλόγους, φιλοζωικές οργανώσεις & ευαισθητοποιημένους πολίτες σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις


Για να μάθετε περισσότερα για το θέμα επισκεφθείτε τους παρακάτω συνδέσμους:

http://www.savejapandolphins.org/
http://www.seashepherd.org/
http://www.thecovemovie.com/
http://www.wdcs.org

Τα McDonald's και οι Επιπτώσεις τους

Τελικά πόσο κακό είναι το φαγητό στα McDonald's;

Μία διαφήμιση που κατάφερε μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, να έχει πάνω από ένα εκατομμύριο προβολές στο YouTube.

Ο σκηνοθέτης Morgan Spurlock προσπάθησε να το ανακαλύψει αυτό το 2004 στο ντοκιμαντέρ του Super Size Me, ένα πείραμα στο οποίο συμμετείχε ο ίδιος βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια την υγεία του।

Για 30 ημέρες, ο Spurlock έτρωγε μόνο φαγητό από τα McDonald’s। Όλοι όσοι συμμετείχαν στην ταινία, συμπεριλαμβανομένων και των ιατρών του Spurlock, σοκαρίστηκαν από τη μεγάλη επιδείνωση της υγείας του, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα।
Πριν από τις 30 ημέρες όταν ξεκίνησε, είχαν προβλέψει ποιες αλλαγές περίμεναν να δουν στο βάρος του, στα επίπεδα της χοληστερόλης, των ηπατικών ενζύμων και σε άλλους δείκτες, αλλά όλοι είχαν υποτιμήσει πόσο πολύ θα κινδύνευε η υγεία του।
Αποδείχθηκε ότι μέσα σε 30 ημέρες, ο τότε 32 χρονών άντρας πήρες 11 κιλά, τα επίπεδα χοληστερόλης του ανέβηκαν επικίνδυνα όπως και η συσσώρευση λίπους στο συκώτι του, και ένιωσε ζαλάδες, κατάθλιψη, ταχυπαλμίες και σεξουαλική δυσλειτουργία।

Ορισμένοι είπαν ότι ο Spurlock ήταν ανόητος που διατρεφόταν με αυτόν τον τρόπο, και είναι αλήθεια ότι προκάλεσε σημαντική ζημιά μέσα σε αυτές τις 30 ημέρες.
Αλλά όλο αυτό που πέρασε μόνος του, με το να τρώει αποκλειστικά για ένα μήνα από τα McDonald’s, ήταν αξιοθαύμαστο, γιατί είχε σκοπό να ενημερώσει εκατομμύρια ανθρώπους για τον πραγματικά μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η υγεία τους από την μεγάλη κατανάλωση fast food.

Το Super Size Me, χτύπησε καμπανάκι σε πολλούς ανθρώπους, έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα ντοκιμαντέρ όλων των εποχών και ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Αλλά το πιο σημαντικό, άλλαξε τις διατροφικές συνήθειες εκατομμυρίων ανθρώπων.

Τώρα, μια ομάδα ιατρών και άλλων επαγγελματιών υγείας δημιούργησαν ένα διαφημιστικό σποτ 39 δευτερολέπτων, αφήνοντας ιστορία στο χώρο της διαφήμισης.
Η Επιτροπή Ιατρών για την Υπεύθυνη Ιατρική (PCRM), μία ομάδα ιατρών που εδρεύει στην Ουάσιγκτον με τη νέα της διαφήμιση ΄΄Consequences΄΄, χτυπά το μενού της McDonald’s.

Η προκλητική αυτή διαφήμιση κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες, να έχει πάνω από ένα εκατομμύριο προβολές στο YouTube, ενώ έχει αναφερθεί σε εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Wall Street Journal, The Guardian, CNN, New York Times και εκατοντάδες άλλα ειδησεογραφικά μέσα.

Η διαφήμιση τελειώνει παροτρύνοντάς μας να "γίνουμε χορτοφάγοι", καθιστώντας σαφές ότι η PCRM έχει έναν χορτοφαγικό προσανατολισμό. Αλλά έχει και έναν καλό λόγο για να το λέει αυτό. Τα αποδεικτικά στοιχεία συμφωνούν, ότι οι χορτοφάγοι υποφέρουν λιγότερο από τις ασθένειες που σχετίζονται με την τυπική δυτική διατροφή.
Οι χορτοφάγοι έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι έχουν χαμηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας, στεφανιαίας νόσου, υπέρτασης, διαβήτη τύπου 2 και πολλών άλλων ασθενειών. Επίσης, έχουν χαμηλότερα ποσοστά σε πολλά είδη καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του παχέος εντέρου, του προστάτη, του καρκίνου του μαστού, της μήτρας και των ωοθηκών.
Πηγή

Σχετικοί σύνδεσμοι

Επιτροπή Ιατρών για την Υπεύθυνη Ιατρική
http://www.pcrm.org/newsletter/oct10/mcdonalds.htlm
SuperSizeMe
_class" href="http://video%3cspan%20title=/">।google.com/videoplay?docid=-1432315846377280008http://video।google.com/videoplay?docid=-1432315846377280008#

Consequences
http://www.youtube.com/watch?v=zUxIXQza-dM&feature=player_embedded
Γνώρισε το κρέας σου
http://elliniko-ar-media-arxeio.blogspot.com/2009/09/blog-post.html
Η σκληρότητα των Mc Donald’s
http://www.mccruelty.com/

Μια αλλιώτικη απελευθέρωση, η αμηχανία της Οικολογίας και το «περιούσιο» είδος

Του ΘΕΜΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τέλη Αυγούστου του 2010, της δίσεκτης χρονιάς του ακατονόμαστου Μνημονίου και του τέλους των ψευδαισθήσεων για τη χώρα μας, μια ομάδα ακτιβιστών της ALF (Animal Liberation Front) απελευθέρωσε πάνω από 50.000 γουνοφόρα μινκ από εκτροφεία της βορειοδυτικής Ελλάδας. Πράξη συμβολική που δεν απέβλεπε στη σωτηρία των έτσι κι αλλιώς καταδικασμένων σε φριχτό θάνατο και γδάρσιμο ζώων (που περνούν τη σύντομη, αφύσικη και θλιβερή ζωή τους σε μικροσκοπικά κλουβιά-κελιά), πράξη δολιοφθοράς απέναντι στον «εχθρό», τους εκτροφείς και τους γουνοποιούς, που σε αυτό τον ακήρυκτο καθημερινό πόλεμο θανατώνουν εκατομμύρια γουνοφόρα για ένα και μόνο σκοπό: την οικονομική εκμετάλλευση (πέρασε προ πολλού η εποχή των σπηλαίων, όπου οι άνθρωποι σκότωναν ζώα και χρησιμοποιούσαν το κρέας τους και τα τομάρια τους για να επιβιώσουν και να αντιμετωπίσουν το κρύο - σήμερα το είδος μας μπορεί άνετα να επιβιώνει χωρίς να καταφεύγει σε πρακτικές εξόντωσης ανυπεράσπιστων πλασμάτων).

Ο γράφων, με άρθρο του που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της Δημοκρατικής Αριστεράς για να πάρει στη συνέχεια έκταση στο διαδίκτυο, σε δεκάδες μπλογκ και στο facebook (γεγονός που αν μη τι άλλο αποκαλύπτει αυξημένες ευαισθησίες για το ζήτημα), υποστήριξε ότι η απελευθέρωση των μινκ είναι πάνω απʼ όλα πράξη πολιτική και δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωοφιλία - ζωόφιλη, άλλωστε, μπορεί να θεωρηθεί και μια κυρία που κρατάει αγκαλιά το σκυλάκι της και, φορώντας το γουναρικό της, το ταΐζει φιλετάκια από μοσχάρι ή πουλερικό… Και ως πράξη πολιτική θα όφειλε να κρίνεται. Τα απελευθερωθέντα μινκ δεν είναι, υποστήριζε το άρθρο, παρά οιονεί «αιχμάλωτοι πολέμου, ενός ακήρυκτου καθημερινού πολέμου ανάμεσα σε εκείνα τα ανθρώπινα ζώα (με την κυριολεκτική σημασία) που θεωρούν το είδος μας επικυρίαρχο και με πλήρη ιδιοκτησιακά δικαιώματα εκμετάλλευσης πάνω στη φύση και τα υπόλοιπα μη ανθρώπινα ζώα - μια στρεβλή αντίληψη που βρίσκεται στη βάση ακριβώς της σημερινής παγκόσμιας οικολογικής, και όχι μόνο, κρίσης- και τα μη ανθρώπινα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε, προς μεγάλη τους ατυχία, τον πλανήτη μας. Ενός πολέμου με θύτες και θύματα, με σφαγές αμάχων και νηπίων (το κυνήγι και η εξόντωση με ρόπαλα των μωρών της φώκιας το πιο γνωστό παράδειγμα), με καθημερινούς ποταμούς αίματος στα εκδοροσφαγεία του “πολιτισμένου” μας κόσμου».

Η αντίδραση της, ας πούμε, «κατεστημένης» οικολογίας ήρθε με μάλλον αμήχανες ανακοινώσεις, τόσο της τοπικής οργάνωσης κομματικού οικολογικού φορέα όσο και τεσσάρων περιβαλλοντικών οργανώσεων που, τηρώντας μια «πολιτικώς ορθή» στάση (μακριά από εμάς τέτοιες «παράνομες» ενέργειες…), έσπευσαν να καταδικάσουν τους ακτιβιστές, προβάλλοντας ως επιχειρήματα τη διατάραξη της βιοποικιλότητας (ήδη διαταραγμένης από την παρουσία των εκατοντάδων γουναράδικων, αφού, όπως επισημαίνει η οργάνωση «Σωματεία και Πολίτες κατά της γούνας», η παραγωγή γούνας παράγει τοξικά απόβλητα επικίνδυνα όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για την υγεία των εργαζομένων) και την οικονομική καταστροφή των πληγέντων επιχειρήσεων που λειτουργούν, εννοείται, καθʼ όλα νόμιμα… (Δηλαδή, π.χ. φανταστείτε μια ακτιβιστική ενέργεια δολιοφθοράς κατά των εγκαταστάσεων μιας πολεμικής βιομηχανίας, νόμιμης καθʼ όλα, και τους βιομηχάνους όπλων να διαμαρτύρονται κατόπιν για οικονομική καταστροφή - εσείς θα συμμεριζόσασταν τον πόνο τους; Ο παραλληλισμός δεν είναι τυχαίος: έχει κοινό τόπο τη θανάτωση, για την οποία προορίζονται τόσο τα όπλα όσο και τα συγκεκριμένα «εκτροφεία») Κάποιοι, μάλιστα, δεν δίστασαν να μιλήσουν ακόμη και για οικο-τρομοκρατία, για «εξτρεμιστές με τα πράσινα», αντιστρέφοντας συνειδητά, είτε από άγνοια, την εξόφθαλμη, εν προκειμένω, σχέση θύτη-θύματος.

Απαντήσεις προφανώς υπάρχουν. Εξαρτάται από τις προτεραιότητες και από τη στάση ζωής του καθενός/καθεμιάς μας. Αν προτάσσεται το οικονομικό όφελος ενός επιχειρηματικού τομέα σε βάρος του δικαιώματος στη ζωή στην κάθε της μορφή, σε βάρος της αειφόρας προστασίας του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας όχι μόνο τοπικά αλλά πλανητικά, τότε η πλάστιγγα γέρνει προς την πλευρά των θυτών-οικονομικών εκμεταλλευτών. Αν όμως επικρατήσει η αντίληψη ότι το δικαίωμα στη ζωή και την υπεράσπισή της υπερτερεί, τότε το δίκιο γέρνει απʼ την πλευρά των θυμάτων που υφίστανται αυτή τη βάναυση οικονομική εκμετάλλευση.

Συνεπώς, το ζήτημα δεν είναι η νομιμότητα ή όχι της συγκεκριμένης απελευθέρωσης. Ούτε η διατάραξη των τοπικών οικοσυστημάτων, ένσταση αρκούντως υποκριτική και κοντόφθαλμη. Το διακύβευμα είναι η στάση μας απέναντι στα άλλα ζωικά είδη, απέναντι στον πλανήτη και τα δικαιώματά του (η έννοια των δικαιωμάτων του πλανήτη και της έμβιας φύσης επανήλθε με ένταση στη σχετική συζήτηση όταν το 2008, το κράτος του Εκουαδόρ, ύστερα από ευρύτατη διαβούλευση και λαϊκό δημοψήφισμα, τα συμπεριέλαβε επίσημα στο Σύνταγμά του κι έγινε η πρώτη χώρα που τα κατοχύρωσε νομικά). Και μάλιστα μια στάση όχι επιλεκτική, όπως αυτή των «ζωόφιλων» που λατρεύουν μεν τα pet τους αλλά αδιαφορούν για τη μοίρα των υπόλοιπων ζώων (αλήθεια, σκεφτήκαμε ποτέ ότι τα αγαπημένα μας σκυλάκια και γατάκια αποτελούν delicatessen σε κάποιες εξωτικές κουζίνες; Πράγμα που αποδεικνύει το αυτονόητο: ότι τα πάντα είναι θέμα κοινωνικών ταμπού και προκαταλήψεων, όπως π.χ. η απαγόρευση βρώσης αγελάδων στην Ινδία ή χοίρων για τους μουσουλμάνους).

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ο -ιδιοτελής- ανθρωποκεντρισμός απέναντι στον βιοκεντρισμό. Γιατί αν δεχτούμε ότι στη φύση επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού και άρα το είδος μας ως το ισχυρότερο έχει το δικαίωμα της κατά βούληση νομής των ζωικών πόρων, τότε γίνεται φανερό ότι, μακροπρόθεσμα, το παιχνίδι είναι χαμένο για τα υπόλοιπα πλάσματα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Αν όμως αναρωτηθούμε, από πού αλήθεια αντλούμε αυτό το δικαίωμα, ποιος μας διόρισε επικυρίαρχους και ανεξέλεγκτους δυνάστες του φυσικού και ζωικού περιβάλλοντος, τι πετυχαίνουμε φερόμενοι ως κατακτητές και όχι ως συγκάτοικοι της Γης, τότε ανατέλλει η ελπίδα πως κάποια μέρα θα καταστεί εφικτή η αποκατάσταση των φυσικών ισορροπιών που τόσο επικίνδυνα έχουμε κλονίσει με τη δράση μας ως το «περιούσιο» είδος (αν το καλοσκεφτούμε, η έννοια του περιούσιου, του επικυρίαρχου, του ανώτερου και του διαφορετικού δεν βρίσκεται στη ρίζα τόσων και τόσων δεινών της ανθρωπότητας, στο πέρασμα της Ιστορίας;). Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν τη θέση μας στην κορυφή της εξελικτικής αλυσίδας, αλλά προς όφελος του πλανήτη και των κατοίκων του - συνολικά. Υπεύθυνα, χωρίς αλαζονεία.

Εδώ, βέβαια, ανοίγουν και άλλες παράλληλες συζητήσεις, όπως π.χ. της εκμετάλλευσης, και θανάτωσης, των άλλων ζώων για σπορ (κυνήγι και λαθροθηρία), διασκέδαση (ταυρομαχίες, τσίρκο, δελφινάρια κ.λπ.), επιστημονικούς σκοπούς (πειραματόζωα). Και βέβαια τίθεται και το ζήτημα της κρεατοφαγίας - ζήτημα που εκτός από το προφανές, του βασανισμού δηλαδή, λόγω των απαράδεκτων κατά κανόνα συνθηκών εκτροφής, και της εξόντωσης δισεκατομμυρίων ζώων ετησίως (67 δισ. για το 2009…) για χάρη της διατροφικής μας τέρψης, αγγίζει και το κρίσιμο θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος. Πόσοι, αλήθεια, γνωρίζουν ότι για ένα κιλό μοσχαρίσιο κρέας αναλώνονται 15.500 (!!) λίτρα νερού στην όλη παραγωγική διαδικασία; (βλ. πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου Cornell) Πόσοι έχουν αναρωτηθεί για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής της γήινης ατμόσφαιρας με αέρια του θερμοκηπίου, υπεύθυνος για το 37% των εκπομπών μεθανίου - απάντηση: η βιομηχανική κτηνοτροφία!

Τελικά, το ερώτημα που τίθεται είναι βέβαια πάνω απʼ όλα πολιτικό. Κλείνοντας το άρθρο για την απελευθέρωση των μινκ, ο γράφων σημείωνε: «Προσωπικά, χαιρετίζω κάθε πολιτικό ακτιβισμό που είναι υπέρ της ζωής στην όποια της μορφή, όσο παράνομος κι αν κρίνεται με καθεστωτικά, συγκυριακά κριτήρια και νόμους, με τη βεβαιότητα ότι ο κόσμος θα αλλάξει μόνο αν αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι».

Μένω στην παραπάνω αποστροφή। Με την ελπίδα ετούτη η συζήτηση, που διακλαδίζεται πολλαπλά, να παραμείνει ανοιχτή και να εμπλουτιστεί γόνιμα και δημιουργικά. Και με το βλέμμα στραμμένο πάντα αριστερά, σʼ ένα βιώσιμο, αλληλέγγυο και πιο υπεύθυνο μέλλον - για όλους τους συγκατοίκους του πλανήτη μας.

Αναδημοσίευση

Πορεία για τα ζώα εκτροφής στο Λονδίνο!

Σχετικά videos:

National March for Farmed Animals Saturday, 2nd October 2010 - Part 1

National March for Farmed Animals Saturday, 2nd October 2010 - Juliet Gellattey

National March for Farmed Animals Saturday, 2nd October 2010 - Andrew Tyler

National March for Farmed Animals Saturday, 2nd October 2010 - Richard Deboo

Ανακοίνωση σχετικά με την πρόσφατη απελευθέρωση μινκ στην Ιρλανδία

Δελτίο Τύπου από την CAFT Ireland για την πρόσφατη απελευθέρωση μινκ στην Ιρλανδία

Η πρόσφατη απελευθέρωση μινκ από το «Mink Rolf Αντερσον Farm» στο Donegal, οδήγησε σε μια μαζική υστερία για τους «κινδύνους» από τα μινκ που απελευθερώθηκαν. Θέλουμε ο κόσμος να ξεπεράσει αυτή την παραφροσύνη και να σκεφτούν λογικά την κατάσταση », λέει η εκπρόσωπος της CAFT, Broxson Laura.
«Όποιος απελευθέρωσε αυτά τα βιζόν από τα κλουβιά τους είχε έναν καλό λόγο για να το κάνει - η εκτροφή γουνοφόρων ζώων είναι μία βάρβαρη και σκληρή βιομηχανία και στηρίζουμε πλήρως αυτό που συνέβη. Τα ζώα αυτά θα είχαν μετατραπεί σε παλτά, και τώρα είναι ελεύθερα. Αν ήσασταν μινκ, ποια ζωή θα επιλέγατε;»
"Σε αυτό το εκτροφείο γούνας, συγκρινόμενο με τα άλλα στη χώρα οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένες. Με την ομολογία των ίδιων των εκτροφέων σε πρόσφατη συνέντευξή τους, εξακολουθούν να διατηρούν παράνομα 5 μινκ ανά κλουβί – επομένως κάθε μινκ ανά κλωβό έχει ελάχιστο χώρο για να γυρίσει. Αυτό αναφέρθηκε στο Τμήμα Γεωργίας και περιμένουμε με ανυπομονησία την απάντησή τους σχετικά με το θέμα. "
"Οι ισχυρισμοί ότι τα πρόβατα, τα άλογα - ακόμη και τα παιδιά - βρίσκονται σε κίνδυνο από επίθεση μινκ είναι απλά γελοίοι! Είναι πραγματικά φοβερό, πως μεγάλοι άνθρωποι μπορούν να πιστέψουν τέτοιες ανοησίες. "
"Τα μινκ ανήκουν στην ίδια οικογένειας με τις ενυδρίδες - οι άνθρωποι τρέχουν να ξεφύγουν και από τις ενυδρίδες; Όχι! Γιατί λοιπόν τα μινκ παρουσιάζονται ως αήττητα, ανθρωποφάγα τέρατα; Αυτό είναι γελοίο. "
"Δυστυχώς για τα μινκ, φαίνεται να έχουν γίνει επίσης οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για τη μείωση ορισμένων εγχώριων ειδών στην Ιρλανδία - ακόμη και σε περιοχές όπου δεν είχαν ποτέ εκτροφεία γουνοφόρων ζώων. Εάν δεν υπήρχαν μινκ στην χώρα, ίσως οι αρμόδιοι θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η μόλυνση, η καταστροφή των ενδιαιτημάτων, το κυνήγι, και η υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων φταίνε πραγματικά για την αποτυχία των ειδών να αναπτυχθούν».
"Αυτό που είναι επίσης ανησυχητικό είναι η προθυμία των ανθρώπων να διαδραματίσουν το ρόλο του Θεού, και να αποφασίσουν ποια είδη πρέπει να ζήσουν και ποια να θανατωθούν - όπως φαίνεται από την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να εγκρίνει τη θανάτωση των μινκ. Ποιος λέει ότι τα μινκ είναι λιγότερο σημαντικά ή μεγαλύτερη απειλή για τα άλλα ζώα, από οποιοδήποτε άλλο είδος στη χώρα; Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει ένα πληθυσμό από άγρια μινκ γύρω στις 40.000 - και αυτό δεν είναι πρόβλημα. Η φύση πάντα βρίσκει τις ισορροπίες της. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που δημιουργούν προβλήματα. "
"Το πιο βολικό σε όλα αυτά, είναι να ξεχαστεί το γεγονός ότι τα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων δεν έπρεπε εξαρχής να υπάρχουν. Τα ζώα βρίσκονται φυλακισμένα σε φρικτές συνθήκες, τρέφονται με ρευστοποιημένα όργανα ψαριών, και όταν είναι 6 μηνών θανατώνονται σε θαλάμους αερίων - 50 τη φορά, που έχει ως αποτέλεσμα πολλά να είναι απλώς αναίσθητα και όχι νεκρά όταν γδέρνονται. "
«Ως κοινωνία, έχουμε προ πολλού ξεπεράσει την εποχή του Νεάντερταλ – και είναι η ώρα για τη βιομηχανία γούνας, να αναγνωρίσει ότι είναι μία αιματηρή δραστηριότητα που πρέπει να σταματήσει αμέσως.»
«Το νέο πρόγραμμα της κυβέρνησης συμφώνησε με την απαγόρευση της σταδιακής κατάργησης της εκτροφής γουνοφόρων, που θα ολοκληρωθεί το 2012 - αλλά αυτό είναι πολύ μακριά। Πρέπει να γίνει τώρα.»

Πηγή

2 Οκτωβρίου - Παγκόσμια Ημέρα για τα Παραγωγικά Ζώα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
2 Οκτωβρίου – Παγκόσμια Ημέρα για τα Παραγωγικά Ζώα

Κάθε χρόνο η 2 Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στα παραγωγικά ζώα. Το 2010 67 δισεκατομμύρια ζώα θα βασανιστούν και θα θανατωθούν για τη γευστική απόλαυση του ανθρώπινου είδους.
Εκτός από την προώθηση ενός vegan (βίγκαν) τρόπου ζωής, πρωταρχικός στόχος της Παγκόσμιας Ημέρας Παραγωγικών Ζώων, είναι να αποκαλύψει τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στη βιομηχανία παραγωγής ζωικών προϊόντων, αλλά και να επιστήσει την προσοχή των καταναλωτών στις ανήθικες πρακτικές μάρκετινγκ και τις αμφισβητήσιμες πολιτικές στήριξης από τις κυβερνήσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προκειμένου η σκληρή βιομηχανία κρέατος και παραγωγής ζωικών προϊόντων να πουλάει τα βάναυσα προϊόντα τους σε ανυποψίαστους και ίσως καλοπροαίρετους καταναλωτές.

Σήμερα δισεκατομμύρια ζώα όπως αγελάδες, μοσχάρια, χοίροι, κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες και άλλα ζώα ζουν σε εξαιρετικά ακατάλληλες και αφύσικες συνθήκες, στριμωγμένα σε βρώμικα υπόστεγα ή σε κλουβιά λίγο μεγαλύτερα από το μέγεθός τους, χωρίς ποτέ να νιώσουν τον ήλιο ή τον αέρα, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να χτίσουν τις φωλιές τους, να κάνουν οτιδήποτε είναι φυσικό και αναγκαίο γι’ αυτά.

Με φάρμακα και ορμόνες η βιομηχανία κρέατος προσπαθεί να αυξήσει την παραγωγή αλλά και να κρατήσει ζωντανά τα δυστυχισμένα αυτά πλάσματα, καθώς πολύ δύσκολα θα επιβίωναν σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες. Με γενετικές παρεμβάσεις προσπαθούν να τα παχαίνουν γρηγορότερα και να παράγουν περισσότερο γάλα ή αυγά με στόχο την αύξηση του κέρδους.
Όσα ζώα επιβιώνουν σε αυτές τις συνθήκες τα περιμένει ένα εφιαλτικό πολύωρο, τις περισσότερες φορές, ταξίδι, εκτεθειμένα σε ακραίες καιρικές συνθήκες χωρίς τροφή ή νερό προς το σφαγείο, όπου εκεί θα σφαχτούν έχοντας πολλές φορές τις αισθήσεις τους ακόμη και όταν γδέρνονται ή ρίχνονται σε ζεματιστό νερό για τα φύγει το τρίχωμά τους.

Όποιος δει έστω και επιφανειακά, τις συνθήκες που επικρατούν στις φάρμες, στα σφαγεία και στις μεταφορές των παραγωγικών ζώων και στη συνέχεια φανταστεί το σκύλο ή η γάτα του σε μία τέτοια κατάσταση, θα σοκαριστεί με τη βαρβαρότητα και τη φρίκη! Όταν καταναλώνουμε κρέας, συμβάλλουμε στην σκληρή μεταχείριση ζώων, με τρόπους οι οποίοι θα ήταν παράνομοι αν αυτά ήταν ζώα συντροφιάς και όχι κοτόπουλα ή χοίροι!

Βέβαια η εκμετάλλευση και η κακοποίηση που υφίστανται τα παραγωγικά ζώα είναι τόσο θεσμοθετημένη και εδραιωμένη στην κοινωνία μας, που είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο παράλογη και τρομακτική είναι.

Και παρά το γεγονός ότι όλοι αναγνωρίζουν πλέον την τεράστια συμβολή της εκτροφής ζώων στην καταστροφή του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, παρά το γεγονός ότι συμβάλλει στην παγκόσμια φτώχεια και παρά τις επιστημονικές αποδείξεις για τις επιπτώσεις της κατανάλωσης ζωικών προϊόντων στην υγεία μας, οι κυβερνήσεις και τα οικονομικά συμφέροντα, συνεχίζουν να προωθούν το κρέας και τα υπόλοιπα ζωικά προϊόντα και σπαταλούν χρήματα φορολογούμενων πολιτών για να ενισχύσουν την εκτροφή και τη σφαγή ζώων, αλλά και την προώθηση των ανθυγιεινών και βάναυσων αυτών προϊόντων στην αγορά, υπονομεύοντας όχι μόνο την ευημερία των ζώων αλλά ακόμη και την υγεία μας και το μέλλον του πλανήτη μας!

Με την αναμενόμενη αύξηση του πληθυσμού, η παγκόσμια παραγωγή κρέατος προβλέπεται να υπερδιπλασιαστεί, από 229 εκατομμύρια τόνους το 2001 στους 465 εκατομμύρια τόνους το 2050, ενώ η παραγωγή γάλακτος αναμένεται να αναρριχηθεί από τους 580 στους 1043 εκατομμύρια τόνους. Αυτό θα είναι πολύ καταστροφικό και για τα ζώα αλλά και για το περιβάλλον καθώς θα οδηγήσει στην αύξηση των εκτρεφόμενων ζώων και σε μεγαλύτερη επιβάρυνση του πλανήτη μας.

Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε την ευθύνη των προσωπικών μας επιλογών για να αλλάξουμε την κατάσταση. Κάθε φορά που τρώμε, επιλέγουμε αν θα σώσουμε τα ζώα από το βασανισμό και το θάνατο, αν θα προστατέψουμε την υγεία μας από τις ασθένειες που προκαλούνται από τα ζωικά προϊόντα, αν θα βοηθήσουμε τον πλανήτη μας που απειλείται από την κλιματική αλλαγή και αν θα συμβάλλουμε στην εξάλειψη της πείνας που σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους κάθε μέρα.

Αλλά και οι κυβερνήσεις πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αντιμετωπίσουν την παραγωγή ζωικών προϊόντων σαν έναν προβληματικό τομέα και όχι ως έναν τομέα για ανάπτυξη! Οι πολιτικοί θα πρέπει να επανεξετάσουν τις επιχορηγήσεις στον τομέα της κτηνοτροφίας αν θέλουν πραγματικά να αντιμετωπίσουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα και να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ (ΠΑΔΟΖΩ)

Σχετική ανακοίνωση από τους Οικολόγους Πράσινους