Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

EATING ANIMALS - Η αλήθεια σε ένα βιβλίο που έχει προκαλέσει τη βιομηχανία κρέατος


Ο βραβευμένος μυθιστοριογράφος Jonathan Safran Foer αποφασίζει για πρώτη φορά να γράψει ένα βιβλίο μη μυθοπλαστικό.
Ο λόγος; «Tο θέμα των ζώων είναι κάτι που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει.»



Ένα καλά-τεκμηριωμένο κατηγορώ προς την κτηνοτροφική βιομηχανία, μια έκκληση για δράση προς τους χορτοφάγους, τους vegans, και προς εκείνους που επιλέγουν να φάνε κρέας, μόνο εάν το ζώο εκτρέφεται και σφάζεται υπό «ανθρωπιστικούς!!!!!!» όρους.
Η πατρότητα με ανάγκασε να γράψω το βιβλίο «Τρώγοντας τα ζώα» (Eating Animals) μας εξηγεί ο Foer. «Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι και εγώ, είχα κάποια στιγμή σκεφτεί τι είναι πραγματικά το κρέας, αλλά έως ότου έγινα πατέρας και έπρεπε εγώ να επιλέγω για τη διατροφή κάποιου άλλου, δεν υπήρξε καμία επείγουσα ανάγκη για να το ψάξω περισσότερο.

«Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να ασχοληθώ με τη μη μυθοπλαστική λογοτεχνία, και ειλικρινά αμφιβάλλω ότι θα το κάνω ποτέ ξανά. Αλλά αυτό το θέμα, αυτήν τη στιγμή, είναι κάτι που κανένας δεν πρέπει να αγνοήσει. Εάν η κτηνοτροφία δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα στον κόσμο -είναι η νούμερο 1 αιτία της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου, η νούμερο 1 αιτία για τη δυστυχία των ζώων, ένας καθοριστικός παράγοντας δημιουργίας μεταδοτικών από τα ζώα ασθενειών όπως η γρίπη πουλιών και των χοίρων και επίσης, είναι το πρόβλημα το οποίο περιβάλλει η πιο «εκκωφαντική σιωπή». Ακόμη και οι πιο πολιτικοποιημένοι άνθρωποι, οι πιο στοχαστικοί και ψαγμένοι, προτιμούν να μην το «αγγίζουν». Και έχουν ένα καλό λόγο. Το να μιλήσει κανείς γι’ αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά άβολο. Το φαγητό δεν είναι μόνο τι βάζουμε στο στόμα μας. Είναι πολιτισμός και ταυτότητα.»

Ο Foer ξόδεψε τρία χρόνια ερευνώντας την εκτροφή των ζώων για το βιβλίο του. Στηρίζει το επιχείρημά του ενάντια στις εργοστασιακές φάρμες εκτροφής πάνω σε στατιστικές, προφορικές μαρτυρίες και την έρευνα σε διάφορους παραγωγούς κρέατος, από τα πιο αξιέπαινα εκτροφεία έως τις πιο άθλιες εγκαταστάσεις εκτροφής γαλοπούλων όπου τα πλάσματα ζουν μέσα σε απίστευτη δυστυχία και πεθαίνουν με τους πιο φρικτούς τρόπους. Γράφει ότι το 99 τοις εκατό όλων των ζώων που καταλήγουν στο πιάτο μας, προέρχονται από εργοστασιακές φάρμες εκτροφής. «Αυτό έχει να κάνει με την απίστευτη ποσότητα πουλερικών που τρώνε τώρα οι Αμερικανοί -περίπου 150 φορές περισσότερο από ότι έτρωγαν 80 έτη πριν,» λέει. Αναλύει τα νούμερα ως εξής: 99.94 τοις εκατό των κοτόπουλων που εκτρέφονται για κρέας στην Αμερική είναι από εργοστασιακές φάρμες, 95.41 τοις εκατό των χοίρων και 78.2 τοις εκατό των αγελάδων. Και δεν αναφέρεται στα ψάρια, όχι επειδή για αυτά η κατάσταση είναι καθόλου καλύτερη, ή επειδή πρέπει να νοιαζόμαστε λιγότερο, αλλά επειδή τα ψάρια δεν είναι πάντα ταξινομημένα σε πίνακες ως άτομα, αλλά μόνο ως ποσότητα»

Το Foer αφιερώνει ένα κεφάλαιο στους τρόπους με τους οποίους η κτηνοτροφική βιομηχανία συμβάλλει στην ανάπτυξη και διάδοση των νέων ειδών γρίπης. Τη βλέπει ως τη μεγαλύτερη απειλή των επόμενων χρόνων; «Δεν πρέπει κανείς να αμφισβητήσει τους τέλειους όρους που δημιουργούμε για την ανάπτυξη νέων ειδών γρίπης. Κάθε πανδημία γρίπης είχε ζωικές προελεύσεις. Και εκτρέφουμε τώρα δεκάδες δισεκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο, σε συνθήκες που έχουν κάνει τις ασθένειες μέρος του επιχειρησιακού μοντέλου παραγωγής ζώων.»

Οι κλειδωμένες πόρτες στα διάφορα εκτροφεία ήταν αυτό που τον ενόχλησε περισσότερο. «Ασχολήθηκα με αυτήν την έρευνα ως νέος πατέρας που θέλει να πάρει μια ενημερωμένη απόφαση για αυτά που θα ταΐσει το γιο του» είπε. «Εάν ήθελα να μάθω για τα μήλα, θα μπορούσα αρκετά εύκολα να βρω τον οπωρώνα. Εάν ήθελα να μάθω για το γλυκό που αγοράζω, ο ζαχαροπλάστης της γειτονιάς θα με άφηνε να περάσω πίσω από το ταμείο. Αλλά προκαλώ οποιοδήποτε αναγνώστη, να πάρει μία άδεια επίσκεψης σε κάποια μονάδα εκτροφής ζώων. Φυσικά υπάρχουν εγκαταστάσεις βιτρίνα, που η κτηνοτροφική βιομηχανία παρουσιάζει κάθε φορά που παρουσιάζεται τέτοια ανάγκη. Αλλά προσπαθήστε να επισκεφτείτε τα εκτροφεία που πραγματικά παράγουν το κρέας ολόκληρης της Αμερικής και δεν θα έχετε καμία τύχη. Ο Eric Schlosser δεν είχε καμία τύχη, ο Michael Pollan επίσης. Και χρειάστηκε να ανακαλύψω ένα άρθρο στον κρατικό νόμο που το επιτρέπει νόμιμα, αλλιώς κάτι τέτοιο θα θεωρείτο παραβίαση, τη στιγμή βέβαια που τα ζώα βρίσκονται εκεί χωρίς επαρκή ποσότητα νερού!!! Και όλα αυτά για να δω από που προέρχεται η τροφή που θα δώσω στο γιο μου. Δεν είναι καταπληκτικό; Oτι δηλ μια βιομηχανία περιμένει να πληρώσουμε για τα προϊόντα της, την προέλευση των οποίων δεν μας αφήνουν να δούμε;»

Το ζευγάρι έχει τώρα δύο παιδιά. Τι τρώνε αυτά;
«Τα παιδιά μου τρώνε ότι και τα άλλα παιδιά τρώνε, απλά ΟΧΙ ΚΡΕΑΣ», λέει. «Το βάρος της δικαιολογίας και της εκλογίκευσης το έχουν πραγματικά οι γονείς που ταΐζουν κρέας τα παιδιά τους. Η δολοφονία των ζώων για φαγητό-ακόμη και όταν γίνεται με τον πιο ανθρωπιστικό τρόπο-έρχεται σε αντίθεση με όλα τα άλλα που οι γονείς διδάσκουν στα παιδιά τους για τα ζώα. Τα ζώα είναι οι ήρωες των βιβλίων των παιδιών, είναι τα παιχνίδια με τα οποία κοιμούνται, είναι τα κατοικίδια ζώα, είναι αντικείμενα γοητείας και θαυμασμού. Κανένας γονέας δεν θα έμενε άπραγος, αν το παιδί του κακοποιούσε ένα ζώο.

Τίποτα από αυτά δεν λέει απαραιτήτως αν είναι σωστό ή λάθος να τρώμε ζώα-εμείς αποφασίζουμε πως ανατρέφουμε τα παιδιά μας: με υπεραπλουστεύσεις, μισο-αλήθειας και τα μαθαίνουμε να πιστεύουν σε αυτές. Αλλά στα τρία χρόνια που ξόδεψα για την έρευνα αυτή, δεν συνάντησα ούτε έναν σφαγέα που να ένιωθε εντελώς άνετα με τη δολοφονία των ζώων. Αυτό λέει κάτι. Η προτίμησή μας για το κρέας μπορεί να χαθεί, αλλά δε θα πάψουμε ποτέ να νιώθουμε άβολα με όλα αυτά που κάνουμε στα ζώα».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μας θα μας βρείτε εδώ:
animalsplace@gmail.com