Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Γιατί δεν πρέπει να επισκεπτόμαστε ζωολογικούς κήπους και δελφινάρια

Αναδημοσίευση από εδώ.
(Ανοικτή επιστολή προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς)








Άλλοτε, τότε που η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα ήταν εντελώς διαφορετική, οι ζωολογικοί κήποι εξυπηρετούσαν απλώς τη διασκέδαση των ανθρώπων και δεν είχαν ανάγκη από το άλλοθι της εκπαίδευσης. Και τότε που ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν διέθετε τις σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες, η επίσκεψη στους χώρους αυτούς ήταν ο μοναδικός τρόπος για να γνωρίσει το ευρύ κοινό τα ζώα που ζούσαν σε διάφορα μακρινά και απρόσιτα μέρη του κόσμου. Όμως με τον καιρό, οι δυνατότητες και οι αντιλήψεις έχουν αλλάξει, και σήμερα δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα που υποστηρίζουν τη συνέχεια της λειτουργίας των ζωολογικών κήπων: Η προστασία των απειλουμένων ειδών, και η εκπαιδευτική τους αξία. Δεδομένης μάλιστα της ευαισθητοποίησης του κόσμου ως προς την κακοποίηση των ζώων, οι ζωολογικοί κήποι καλούνται να φροντίσουν και για την ευζωία τους. Παρά τις προσπάθειές τους όμως να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων, αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καταφέρει να ανακουφίσουν τη δυστυχία που βιώνουν στην αιχμαλωσία πολλά από τα ζώα αυτά.

Σχετικά πρόσφατη τριετής έρευνα του Πανευρωπαϊκού Δικτύου Οργανώσεων για την Εξάλειψη της Αιχμαλωσίας των Αγρίων Ζώων (ENDCAP), η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τονΑΡΚΤΟΥΡΟ και την Born Free Foundation, καταδεικνύει ότι οι ζωολογικοί κήποι σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης αποτυγχάνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν, και ότι η συμβολή τους στην προστασία του περιβάλλοντος, στην εκπαίδευση του κοινού και στην ευζωϊα των ζώων είναι, κατά πλειονότητα, από μηδενική έως αρνητική.

Στην Ευρώπη, υπολογίζεται επίσημα ότι διατηρούνται 2.000.000 αιχμάλωτα ζώα, ενώ ανεπίσημα υπολογίζονται διπλάσια. Εδώ μπορείτε να δείτε αναλυτική περιγραφή για τους ζωολογικούς κήπους που υπάρχουν στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, την Αγγλία, την Εσθονία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Μάλτα, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία και τη Σλοβενία. Η τριετής έρευνα της BornFree καταδεικνύει ότι, παρά τις όποιες καλές προθέσεις, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν καταφέρει τελικά να εξασφαλίσουν την ευζωία των άγριων ζώων στους ζωολογικούς κήπους.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν έχει δημοσιευθεί μέχρι σήμερα ούτε μια μελέτη που να αποδεικνύει την εκπαιδευτική αξία των ζωολογικών κήπων. Η έρευνα της Ένωσης Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (AZA), με τίτλο Why Zoos & aquariums matter, στην οποία συχνά οι υπερασπιστές των ζωολογικών κήπων αναφέρονται, είναι τόσο μεθοδολογικά εσφαλμένη που δεν μπορεί να τεκμηριώσει ότι αυτές οι επισκέψεις είναι εκπαιδευτικές, έχει μάλιστα αντικρουστεί από την νευροεπιστήμονα του πανεπιστημίου Emory, Lori Marino και συνεργάτες, με αντίστοιχη μελέτη που δημοσιεύθηκε σε ερευνητικό επιστημονικό περιοδικό, με τον τίτλο Do Zoos and Aquarius Promote Attitute Change in Visitors? (A Critical Evaluation of the American Zoo and Aquarium Study). Στη μελέτη αυτή εξετάζεται ο ρόλος των ζωολογικών κήπων στην ευαισθητοποίηση των επισκεπτών τους, και καταδεικνύεται ότι, στην πραγματικότητα, πολλές πληροφορίες που δίνονται στο κοινό έχουν αποδειχθεί αναληθείς ή - το λιγότερο - ανακριβείς.

Στην Ελλάδα, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ έχει ήδη παρουσιάσει την έκταση του προβλήματος, με υπόμνημα που έχει κατατεθεί στα Υπουργεία Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΑΑΤ) με θέμα "Αιχμάλωτα Ζώα στην Ελλάδα".

Σήμερα, ακόμα και οι καλύτεροι ζωολογικοί κήποι που διατηρούν άγρια ζώα σε συνθήκες αιχμαλωσίας, δεν παύουν να είναι μια φυλακή όπου τα ζώα ζουν σε ακατάλληλους, τεχνητούς και περιορισμένους χώρους, με συντρόφους (του είδους τους και διαφορετικών ειδών) που δεν έχουν επιλέξει, απομονωμένα από τις οικογένειες, τις αγέλες και το πολύπλοκο φυσικό περιβάλλον στο οποίο ανήκουν, ανίκανα να προσαρμοστούν σε στρεσσικές συνθήκες ξένες και πρωτοφανείς για τους εξελικτικούς αμυντικούς τους μηχανισμούς, για τις οποίες η φύση τους δεν έχει προβλέψει, εξαναγκασμένα σε δομές, ιεραρχίες και συγκρούσεις απέναντι στις οποίες δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις. Σύγχρονες, επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν ότι τα ζώα στους ζωολογικούς κήπους υποφέρουν από έλλειψη κίνησης, έλλειψη θετικών ερεθισμάτων, ανία, και αδυναμία έκφρασης της φυσιολογικής συμπεριφοράς που ορίζει το είδος τους. Οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων υποστηρίζουν ότι τα ζώα τους είναι ευτυχισμένα, αφού τα φροντίζουν και δεν τα κακοποιούν. Όμως, ο περιορισμός σε κατά κανόνα στενούς ζωτικούς χώρους με ανεπαρκή ως επί το πλείστον (τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποικιλότητα) διατροφή, και η διαρκής έκθεση στο κοινό χωρίς δυνατότητα διαφυγής, συνιστούν για τα άγρια ζώα έναν ιδιαιτέρως στρεσσογόνο τρόπο ζωής που έχει σαν αποτέλεσμα την σημαντική εξασθένιση του ανοσοποιητικού τους συστήματος και την εκδήλωση ασθενειών, ενώ συχνά αναπτύσσεται βαθιά ψυχοδιανοητική βλάβη που εκδηλώνεται με αφύσικη συμπεριφορά. Τα ζώα στην αιχμαλωσία παρουσιάζουν πολύ συχνά εικόνες ζωόχωσης* (zoochosis;zoo+psychosis, Bill Travers 1992 - όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την στερεοτυπική συμπεριφορά των ζώων στην αιχμαλωσία), που εμφανίζεται με διάφορες επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις που είναι ξένες προς τη φυσιολογική συμπεριφορά του είδους. Τα ζώα μπορεί να βηματίζουν άσκοπα, να δαγκώνουν τα κάγκελα, να αυτοτραυματίζονται ή να εκδηλώνουν διάφορες στερεοτυπίες, όπως, για παράδειγμα, κανιβαλισμό και κοπροφιλία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο ιδιαίτερος ρόλος των ειδών στην διατήρηση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων ματαιώνεται, ενώ η διατήρησή μερικών ατόμων ως απομονωμένα δείγματα που εκτίθενται στο κοινό δεν αρκεί για να σταματήσει την εξαφάνιση.

Η διατήρηση των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση είναι ίσως ο πιο ισχυρός και ο πιο "δημοφιλής" λόγος, εξ αιτίας του οποίου οι ζωολογικοί κήποι ζητούν να κατοχυρώσουν την αναγκαιότητά τους, καθώς προγράμματα αναπαραγωγής στην αιχμαλωσία φιλοδοξούν να διατηρήσουν το γενετικό υλικό. Και πραγματικά, υπάρχουν κάποια παραδείγματα για τα οποία ο λόγος αυτός μοιάζει να ευσταθεί. Τελικά όμως, φαίνεται ότι, προκειμένου για τουλάχιστον ορισμένα είδη, οι ζωολογικοί κήποι απομακρύνουν από το φυσικό τους περιβάλλον πολύ περισσότερα ζώα από όσα επανεντάσσουν. Και αυτό συμβαίνει διότι, κατά την εφαρμογή των προγραμμάτων αναπαραγωγής, το γενετικό υλικό είναι πάντοτε απαραίτητο να ανανεώνεται κάθε τόσο με άτομα από άγριους πληθυσμούς, προκειμένου να προστατευτεί η υγεία του συνόλου από τις ολέθριες συνέπειες της αιμομιξίας. Μια ομάδα αναπαραγωγής, για να εξασφαλίσει την απαραίτητη ποικιλότητα στο γενετικό υλικό, την βιωσιμότητα και την υγεία των μελλοντικών απογόνων, προϋποθέτει την συντήρηση ενός αξιοσημείωτου αριθμού ζώων, προκειμένου όμως για τα περισσότερα μεγάλα θηλαστικά, αυτό συνεπάγεται ένα οικονομικό κόστος πάρα πολύ υψηλό έως απαγορευτικό. Στην πράξη, η συμβολή των ζωολογικών κήπων στην προστασία των απειλουμένων ειδών αποδεικνύεται ελάχιστη έως μηδενική. Τα προγράμματα αναπαραγωγής στην αιχμαλωσία αντιμετωπίζουν επίσης επιπρόσθετες δυσκολίες, όπως για παράδειγμα αυξημένα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας, πρόωρους θανάτους και απόρριψη των νεογνών από τις μητέρες τους. Εν πάσει περιπτώσει, ακόμη και αν όλες οι οι δυσκολίες ξεπεραστούν, ο σκοπός της διατήρησης των απειλουμένων ειδών δεν είναι αρκετός για να δικαιώσει τη θλιβερή πραγματικότητα που χαρακτηρίζει τους σύγχρονους ζωολογικούς κήπους. Κι' αυτό γιατί οι περισσότεροι ζωολογικοί κήποι αναπαράγουν ως επί το πλείστον είδη που ΔΕΝ απειλούνται με εξαφάνιση.

Από τα προγράμματα αναπαραγωγής των ζωολογικών κήπων όμως δημιουργείται και ένα επιπλέον μεγάλο πρόβλημα: Τα ανεπιθύμητα ζώα που πλεονάζουν (surplus animals). Σε ορισμένα είδη, όπως για παράδειγμα λιοντάρια, τίγρεις και ζέμπρες, ένας μικρός αριθμός από αρσενικά άτομα είναι αρκετός για να γονιμοποιηθεί ένα ολόκληρο κοπάδι. Περισσότερα αρσενικά που θα τύχει να γεννηθούν, θεωρούνται περιττά και, από οικονομική άποψη, ζημιογόνα. Κάποια από αυτά πωλούνται σε ακατάλληλα πρόσωπα και σε εγκαταστάσεις που δεν διαθέτουν την απαραίτητη υποδομή για τη διατήρησή τους, ενώ άλλα καταλήγουν σε τσίρκο ή γίνονται ακόμα και στόχοι σκοποβολής σε ιδιωτικές επιχειρήσεις σαφάρι. Ένας άλλος τρόπος στον οποίο καταφεύγουν οι ζωολογικοί κήποι, προκειμένου να απαλλαγούν από το πλεόνασμα των ανεπιθύμητων ζώων, είναι η κατ' ευφημισμόν "ανακύκλωση": Πολύ απλά, τα σκοτώνουν και τα αξιοποιούν σαν τροφή για τα υπόλοιπα ζώα τους. Πολλοί άνθρωποι μένουν κατάπληκτοι όταν μαθαίνουν πως υπάρχουν ζωολογικοί κήποι που σκοτώνουν τα ίδια τους τα ζώα, δεν θα έπρεπε όμως, αφού οι δυνατότητες των ζωολογικών κήπων δεν είναι απεριόριστες και ο σκοπός τους είναι η διατήρηση μιας έκθεσης με έναν περιορισμένο αριθμό από ζώα διαφορετικών ειδών, και πώς αλλιώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο χωρίς μια λογική και υπολογισμένη διαχείριση του "πλεονάσματος"; Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι ζωολογικοί κήποι ευθύνονται για την εμφάνιση νέων ασθενειών, μέσα από αναπροσαρμογές και ανασυνδιασμούς μικροβίων, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο, όχι μόνο για τα ίδια τα ζώα αλλά και για την δημόσια υγεία.

Αλήθεια, τι μαθαίνουν τα παιδιά στους ζωολογικούς κήπους; Τι μαθαίνουν κοιτάζοντας ζώα αξιοθρήνητα, θλιμμένα, θυμωμένα ή ακόμα και ψυχωτικά; Τι αποκομίζουν οι επισκέπτες των ζωολογικών κήπων από τις επιγραμματικές πληροφορίες που αναγράφονται στις πινακίδες μπροστά από τα κάγκελα, τις τάφρους ή τα τζάμια, στις οποίες οι περισσότεροι επισκέπτες ούτε καν σταματούν; Στο βιβλίο "Ζώα και Κοινωνία" (Animals and Society: An Introduction to Human-Animal Studies) του Margo DeMello, διαβάζουμε ότι ο μέσος επισκέπτης ενός ζωολογικού κήπου αφιερώνει 30 δευτερόλεπτα έως 2 λεπτά της ώρας μπροστά από κάθε εγκατάσταση - κλουβί, ότι οι επισκέπτες σπάνια παρατηρούν τη συμπεριφορά των ζώων, ενώ συνήθως αγνοούν ακόμα και τις ενημερωτικές πινακίδες (έρευνα των Robert Mullan και Garry Marvin, 1999).

Μπορεί να είναι αλήθεια ότι οι σύγχρονοι ζωολογικοί κήποι έχουν προσπαθήσει να βελτιώσουν τις συνθήκες των εγκαταστάσεών τους, αυτό όμως δεν αρκεί για να ανακουφίσει τη δυστυχία που βιώνουν πολλά από τα ζώα μέσα σ' αυτές. Τα παιδιά που παρακολουθούν απελπισμένα λιοντάρια, τίγρεις, τζάγκουαρ και άλλα άγρια αιλουροειδή να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα μέσα στα κλουβιά τους, λαμβάνουν μια εντελώς ανακριβή εικόνα για τους θαυμαστούς αυτούς θηρευτές. Στο βιβλίο της "Μεγαλώνοντας Παιδιά Που Αγαπούν τα Ζώα" (Raising Kids Who Love Animals), η παιδοψυχίατρος Dr. Sujatha Ramakrishna εξηγεί πως ακόμη και οι καλύτεροι ζωολογικοί κήποι, οι οποίοι διαθέτουν ένα περιβάλλον εμπλουτισμένο που προσπαθεί να προσομοιάσει στο φυσικό, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν την εκπαιδευτική αξία μιας εκπομπής στην τηλεόραση που παρουσιάζει τα ζώα στα φυσικά τους ενδιαιτήματα, να κινούνται, να τρώνε, να κοιμούνται και να εκδηλώνουν την συμπεριφορά που ορίζει το είδος τους, χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση.

Οι ζωολογικοί κήποι μάς περνούν, εμμέσως πλην σαφώς, το μήνυμα ότι δε χρειάζεται να προστατεύσουμε τα ζώα στα φυσικά τους ενδιαιτήματα, αφού, ό,τι και να γίνει, αυτοί θα εκεί πάντα εκεί για να τα διαφυλάξουν, και ότι είναι θεμιτό να αιχμαλωτίζουμε, να χειραγωγούμε και να χρησιμοποιούμε τα διάφορα είδη για την δική μας ευχαρίστηση, πράγμα που επίσης μάς αποτρέπει από το σεβασμό για τη ζωή και το φυσικό περιβάλλον. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα παιδιά δεν εισπράττουν παρά μόνον μια εντελώς αλλοιωμένη εικόνα για την άγρια ζωή, σε μια εποχή που παρέχει πλέον καταπληκτικές δυνατότητες εκπαίδευσης μέσα από τα ντοκιμαντέρ, τα βιβλία και το διαδίκτυο. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, πολλά σχολεία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, συνεργάζονται με περιβαλλοντικές ΜΚΟ, οι οποίες παρέχουν ορθή περιβαλλοντική εκπαίδευση, ενώ παράλληλα προωθούν την ενεργό δράση για την προστασία της φύσης και της ζωής.

Ο Αυστραλός φιλόσοφος και συγγραφέας Πήτερ Σίνγκερ, στο βιβλίο του "In Defense ofAnimals", αναφερόμενος στους ζωολογικούς κήπους, γράφει: "Οι ζωολογικοί κήποι μάς περνάνε μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη σχετικά με τη θέση μας μέσα στον φυσικό κόσμο. Μάς μαθαίνουν ότι τα ζώα υπάρχουν μόνο για να μάς διασκεδάζουν και να υπηρετούν τους δικούς μας σκοπούς. Όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει σαν το υπέρτατο είδος που καταδυναστεύει όλα τα άλλα, αλλά σαν ένα είδος που εντάσσει τον εαυτό του μέσα στο γενικότερο σύνολο της ζωής πάνω στη γη, και αυτό δεν αποτελεί μόνον ζήτημα Ηθικής, αλλά μια απλή λογική διαπίστωση. Μια λογική διαπίστωση, την οποία μπορούμε να κάνουμε πράξη μόνον εαν καταφέρουμε να ξεμάθουμε και να ξεχάσουμε όλα αυτά που μάς έχουν μάθει οι ζωολογικοί κήποι. Γιατί αυτά που ζωολογικοί κήποι προσπαθούν να μάς μάθουν είναι όχι μόνον λανθασμένα αλλά και επικίνδυνα, τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους".

Οι ζωολογικοί κήποι είναι επιχειρήσεις που επιζητούν το κέρδος, και τα παιδιά, με την έμφυτη αγάπη τους για τα ζώα, αποτελούν για αυτούς τον ευκολότερο στόχο, γι’ αυτό επιζητούν να έχουν πάντοτε καλές σχέσεις με τους εκπαιδευτικούς. Όμως οι εκπαιδευτικοί ασκούν ένα λειτούργημα που στοχεύει στη διδασκαλία όχι μόνο της γνώσης, αλλά και της αγάπης για την ελευθερία και του σεβασμού προς τη ζωή, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την επίσκεψη στα παντός είδους εκθετήρια - φυλακές, αλλά μέσα από τη σωστή ενημέρωση σχετικά με τα άγρια ζώα και το φυσικό τους περιβάλλον, το οποίο τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να αγαπούν και να προστατεύουν.


Σχετικοί σύνδεσμοι - Βιβλιογραφία: 
AGAINST ZOOS (Peter Singer)

Ευχαριστείες: Ευχαριστώ τους εθελοντές της  Πρωτοβουλίας Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών, για τις  παρατηρήσεις και την πολύτιμη  βοήθεια στη συγκέντρωση των πληροφοριών.

 *Μερικοί ζωολογικοί κήποι και ενυδρεία προσπαθούν να δημιουργήσουν περιβάλλοντες χώρους που μιμούνται τα φυσικά ενδιαιτήματα των ζώων, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε αρκετό για να αποτρέψει την παθολογική συμπεριφορά. Ζωόχωση (zoochosis -- από το zoo και psychosis) είναι το ψυχοσωματικό σύνδρομο που δημιουργείται εξ αιτίας της ψυχοσωματικής καταπόνησης (stress) που προκαλεί η αιχμαλωσία. Η δυστυχία των ζώων στους ζωολογικούς κήπους είναι κάτι το σύνηθες, ειδικά σε είδη που δεν προσαρμόζονται εύκολα στην αιχμαλωσία, σε όλους - ακόμα και στους "καλούς" ζωολογικούς κήπους.

Παραδείγματα ζωόχωσης - Βίντεο

«1η ΕΚΘΕΣΗ ΠΤΗΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ»: ΚΛΟΥΒΕΣ, ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ ΚΛΟΥΒΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

«1η Έκθεση Πτηνών Συντροφιάς» στα Χανιά, αυτή τη φορά από τη νεοσύστατη λέσχη ορνιθολογίας Χανίων, μέλος της πανελλήνιας  ομοσπονδίας ορνιθολογίας. Χορηγοί pet shop, δηλαδή η βιομηχανία αιχμαλώτισης – αναγκαστικής αναπαραγωγής – εγκλεισμού και εμπορίου της ζωής και των συνοδευόμενων «αξεσουάρ» (συμπεριλαμβανομένων των κλουβιών-φυλακών), όπως άλλωστε και σούπερ μάρκετ (πάνω-κάτω η ίδια λογική άλλωστε) και με την αντίστοιχη βέβαια προβολή από τοπικά μέσα μαζικής εξημέρωσης που αναλαμβάνουν κι αυτά να προωθήσουν τη «φυσιολογικότητα» της ζωής στη φυλακή, όταν δεν δείχνουν διαφημίσεις με χαριτωμένα κουταβάκια ράτσας.

Για την ιστορία, δεν πρόκειται για την 1η «έκθεση» της πανελλήνιας ομοσπονδίας ορνιθολογίας στα Χανιά αλλά για τη δεύτερη, τουλάχιστον όσο θυμόμαστε εμείς. Δεν ξεχνάμε το «διαγωνισμό και έκθεση πουλιών» που διοργάνωσε το νοέμβρη του 2010 η πανελλήνια ομοσπονδία ορνιθολογίας στα Χανιά, όταν έβαλε μπάτσους να κάνουν τραμπουκο-εξακρίβωση σε ανήλικους που είχαν συγκεντρωθεί απ” έξω για να διαμαρτυρηθούν και να πουν τι καταλαβαίνουν αυτοί όταν ακούν «διαγωνισμό» κι «έκθεση» ζώων. Καταλαβαίνουν αυτό που συμβαίνει και πάλι: στοιβαγμένα κλουβιά-φυλακές με φυλακισμένα καναρίνια, καρδερίνες, παπαγάλους, όλα εμπορεύματα και ισόβια αιχμάλωτα. Εξευτελισμός των φυλακισμένων από επιδειξιομανείς εκθέτες και φυλακολάγνους επισκέπτες. Επίδειξη εξουσιομανίας και παραλογισμού: πουλιά που δεν τα αφήνουν να πετάνε.

Ακόμα και ο όρος πτηνά «συντροφιάς» μόνο τη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουν για την έννοια της λέξης δείχνει: Για ακόμα μια φορά τα άλλα ζώα θεωρούνται εργαλεία για να καλυφθούν ανθρώπινες «ανάγκες». Αυτή τη φορά για παρέα με το ζόρι. Και όχι, δεν κελαηδούν ούτε για να τα ακούμε και να χαιρόμαστε, ούτε από τη χαρά τους που τα έκαναν κρεμαστά διακοσμητικά για τον τοίχο. Τα πουλιά κελαηδούν για να προσελκύσουν το ένα το άλλο και για να οριοθετήσουν την περιοχή τους. Όχι για να περνάει η ώρα του δεσμοφύλακά τους. Ούτε έχουν χρωματιστά φτερά, ραβδώσεις και ότι άλλο θέλουν για να τα κατηγοριοποιούν οι «πουλόφιλοι» ανάλογα με το χρώμα τους σαν να είναι χαλιά, και για να τα αξιολογούν όπως κάνουν και στη σελίδα τους σε «κακά», «αποδεκτά», «καλά» και «άριστα» με βάση τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά.

Το είπαμε, το λέμε και θα το ξαναλέμε κάθε φορά που οποιοσδήποτε αυτοαποκαλούμενος φιλόζωος διοργανώνει εκθέσεις, διαγωνισμούς, καλλιστεία και ότι κατεβάζει ο διεστραμμένος νους του: σκλαβοπάζαρα δεν χωράνε ούτε εδώ, ούτε πουθενά, σε κανένα χώρο και κανένα μυαλό που αρνείται να παραδοθεί στην κοινωνικοπολιτισμική απάτη που του πλασάρεται ως ελευθερία. Ελεύθερος δεν είναι ούτε αυτός που είναι φυλακισμένος μέσα στο κλουβί, ούτε αυτός που φυλακίζει, ούτε όποιος και όποια συναινεί. Κι όσο πιο φυσιολογικά του/της φαίνονται τα κάγκελα, τόσο πιο βαθιά τα έχει καταπιεί, τα έχει χωνέψει, και μάλλον πιο δύσκολα τα αποχωρίζεται.

ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ – ΕΚΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ “ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ” – ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ολική απελευθέρωση
Μέχρι να είμαστε όλες/οι ελεύθερες/οι

Αλογόμυγες

Χανιά, Οκτώβρης 2013

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Έρευνα αποκαλύπτει ότι η κακοποίηση και η έλλειψη φροντίδας των αδέσποτων ζώων βλάπτουν τον τουρισμό

Η οργάνωση CANDI(Cats and Dogs International) κυκλοφόρησε μία έκθεση με τα ευρήματα μίας έρευνας για τις επιπτώσεις που έχουν τα αδέσποτα ζώα στον τουρισμό.

Η έκθεση με τίτλο The Economic Impact of Stray Cats and Dogs at Tourist Destinations on the Tourism Industry 2013 περιέχει πληροφορίες για το πως οι αδέσποτες γάτες και οι σκύλοι, μπορούν να καταστρέψουν τις διακοπές εκατομμυρίων τουριστών και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στις τουριστικές επιχειρήσεις και τους τουριστικούς προορισμούς. Η μόνη βιώσιμη λύση για να μπει ένα τέλος στον υπερπληθυσμό των αδέσποτων ζώων είναι η στείρωση. Οι μαζικές δολοφονίες δεν είναι σε καμία περίπτωση η λύση.

Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πολλοί τουρίστες οι οποίοι συναντούν στις διακοπές τους ζώα τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο ή είναι ταλαιπωρημένα ή κακοποιημένα, είναι λιγότερο πιθανό να επιστρέψουν στον ίδιο τουριστικό προορισμό (ή σε άλλους με παρόμοια προβλήματα) και συνήθως μοιράζονται τις αρνητικές εντυπώσεις τους με άλλους ανθρώπους.

Η έκθεση σκιαγραφεί τον οικονομικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει για την τουριστική βιομηχανία η εμπειρία τουριστών με αδέσποτα ζώα κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. Τονίζει επίσης γιατί είναι σημαντικό τόσο από την οικονομική όσο και την ηθική σκοπιά του θέματος, οι τουριστικές επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις χωρών που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς, να αναπτύξουν προγράμματα στείρωσης, ως έναν θεμιτό και βιώσιμο τρόπο περιορισμού του υπερπληθυσμού των ζώων.

Το επίκεντρο της έκθεσης αποτελεί μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την CANDI (Cats and Dogs International) και το Humane Research Council  (HRC) τον Αύγουστο του 2012, κατά την οποία συγκεντρώθηκαν οι απαντήσεις 1.000 Αμερικανών και 200 Καναδών τουριστών. Οι ερωτήσεις της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν για να διερευνηθεί κατά πόσο οι ερωτηθέντες είχαν συναντήσει αδέσποτες γάτες και σκύλους στις διακοπές τους, και αν ναι, τι συνέπειες είχε αυτό στο ταξίδι τους και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει τις μελλοντικές τουριστικές επιλογές τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα αδέσποτα ζώα, έχουν μεγαλύτερη επίπτωση στην τουριστική βιομηχανία από ό, τι νομίζαμε στο παρελθόν.

Τα κύρια σημεία της έρευνας είναι:

 • Το 63% των Αμερικανικών ταξιδιωτών και το 61% των Καναδών ταξιδιωτών είδαν αδέσποτες γάτες ή σκύλους κατά τις πιο πρόσφατες διακοπές τους εκτός των ΗΠΑ ή του Καναδά .

•  Οι συμμετέχοντες στην έρευνα δήλωσαν ότι η εικόνα αδέσποτων ζώων τους αναστάτωσε (34 %) 

•  Το 41% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είναι λιγότερο πιθανό να επισκεφθούν ένα μέρος με πολλές αδέσποτες γάτες και σκύλους στο μέλλον .

•   Το 7% των συμμετεχόντων στην έρευνα ανέφεραν προορισμούς τους οποίους δεν θα επισκεφτούν, λόγω του υπερπληθυσμού γατιών και σκύλων, με το Μεξικό ως την πιο συχνά αναφερόμενη χώρα .

• Οι ερωτηθέντες είπαν ότι αν συναντούσαν αδέσποτες γάτες και σκύλους:

        - θα ανέφεραν το περιστατικό στο ξενοδοχείο/θέρετρο στο οποίο διέμεναν (34%) και/ή στους ταξιδιωτικούς πράκτορες /στην τουριστική εταιρεία (31%)

        - θα αφηγούνταν την εμπειρία τους σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης (29%) και /ή θα συμβούλευαν τους φίλους και την οικογένειά τους να μην επισκεφτούν τον συγκεκριμένο προορισμό (25%)

        - θα μοιραζόντουσαν την εμπειρία τους στο TripAdvisor ή στο Virtual Tourist (22%) ή σε κάποια άλλη ιστοσελίδα μεταφοράς εμπειριών (17%)

• Ερωτήσεις ανοιχτού τύπου αποκάλυψαν ότι οι ανησυχίες των ερωτηθέντων όταν συναντούσαν αδέσποτες γάτες και σκύλους κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, επικεντρώνονταν στην προσωπική ασφάλεια και (σε έναν μεγαλύτερο βαθμό) στο συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν αυτές οι εμπειρίες.

Η αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού αδέσποτων ζώων σε κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς εμπεριέχει συχνά την εφαρμογή βίαιων μεθόδων θανάτωσης - ηλεκτροπληξία, πνιγμό, κρέμασμα, δηλητηριάσεις κλπ., οι οποίες συχνά αποτελούν μέρος μίας μαζικής σφαγής πριν από την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Η έκθεση αυτή καθιστά σαφές ότι αυτές οι τακτικές είναι τόσο απάνθρωπες όσο και αναποτελεσματικές και θα πρέπει να αντικατασταθούν με τις πιο φιλικές προς τα ζώα και πιο επιτυχείς προσεγγίσεις στείρωσης.

Η έκθεση εξηγεί γιατί μία πιο ανθρωπιστική αντιμετώπιση των αδέσποτων γατιών και σκυλιών έχει όχι μόνο οικονομικά οφέλη για την τουριστική βιομηχανία, αλλά έχει και οφέλη για το περιβάλλον, την κοινωνία και φυσικά τα ίδια τα ζώα. Και καταλήγει καλώντας την τουριστική βιομηχανία να είναι μέρος της λύσης, έτσι ώστε, «οι γάτες και τα σκυλιά που υποφέρουν στα πιο όμορφα σημεία διακοπών στον κόσμο, να έχουν τελικά μια ευκαιρία στη ζωή που τους αξίζει.»

Για να δείτε ολόκληρη την έκθεση πατήστε εδώ.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

WHAT'S FOR DINNER? Long Trailer_Ένα ντοκιμαντέρ για την ταχύτατα αναπτυσσόμενη κατανάλωση ζωϊκών προϊόντων στην Κίνα και τις επιπτώσεις της



Το "What's For Dinner?" είναι ένα ντοκιμαντέρ το οποίο παρουσιάζει μέσα από μια άλλη οπτική την ταχέως αναπτυσσόμενη κατανάλωση κρέατος και άλλων ζωϊκών προϊόντων στην Κίνα. Μέσα από επαφές και συζητήσεις με ανθρώπους της Κινέζικης κοινωνίας, το ντοκιμαντέρ εξετάζει τις επιπτώσεις αυτής της αλλαγής στις διατροφικές συνήθειες των Κινέζων, στην αειφορία, την κλιματική αλλαγή, τη δημόσια υγεία, την ασφάλεια των τροφίμων και την ευζωϊα των ζώων.

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Υπογράφουμε για να αναγνωριστεί η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων από τον ΟΗΕ



Υπογράφουμε για να μπει η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων στην ατζέντα του ΟΗΕ. Μία πολύ σημαντική πρωτοβουλία της WSPA.

Υπογράφουμε εδώ.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

4Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ -
ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

04.10.2013

4Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 4 Οκτωβρίου 1931, σε ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, για την ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Έκτοτε η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.

Σήμερα, επίκαιρη όσο ποτέ, η μέρα αυτή μας υπενθυμίζει ότι τα ζώα δεν είναι «βιολογικές μηχανές» για εκμετάλλευση από τον άνθρωπο, αλλά νοήμονα και αισθανόμενα όντα με αυτονόητο δικαίωμα στην ύπαρξη. Η αδυναμία του ανθρώπου να αντιληφθεί τη γλώσσα των ζώων και να συνδεθεί ψυχικά μαζί τους δεν του δίνει το δικαίωμα να τα εκμεταλλεύεται απάνθρωπα για ίδιο όφελος. Αδιαμφισβήτητα επιστημονικά δεδομένα αποκαλύπτουν ότι τα ζώα διαθέτουν ομόλογες προς τον άνθρωπο εγκεφαλικές δομές και νευρωνικά δίκτυα, υπεύθυνα για πολύπλοκες λειτουργίες όπως της αντίληψης, της συνειδησιακής εμπειρίας και της έκφρασης συναισθημάτων. Τα ευρήματα αυτά δεν αφορούν μόνο σε χιμπατζήδες και δελφίνια, αλλά και σε άλλους εκπροσώπους του ευρύτερου ζωικού βασιλείου – κι αυτό είναι κάτι που ο άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να το αγνοεί. 

Στην Ελλάδα της ύφεσης και της κρίσης, δεν ταιριάζει να γιορτάζουμε τη σημερινή μέρα με χαρές και πανηγύρια, με ανέμελες επισκέψεις σε ζωολογικούς κήπους, δελφινάρια και πάρκα, εκεί όπου κρατούνται, ακόμη και παράνομα, ζώα φυλακισμένα προς τέρψη του ανθρώπου. Όλοι και όλες εμείς που προκρίνουμε μια άλλη πολιτική και ηθική στάση απέναντι στα υπόλοιπα ζώα, οφείλουμε να μην επιτρέψουμε τη συνέχιση πολιτικών και πρακτικών που στρεφόμενες κατά των ζώων προσβάλλουν βάναυσα το δικαίωμά τους στην ίδια τη ζωή. 

Ζητούμε η 4η Οκτωβρίου να είναι μια μέρα που ο Homo sapiens θα αναθεωρήσει τη θέση του στον πλανήτη δείχνοντας τον απαιτούμενο σεβασμό στο φυσικό και ζωικό περιβάλλον, θα αντιληφθεί ότι η ευζωία και η διαιώνισή του εξαρτώνται απόλυτα από την καλή διαβίωση και διαιώνιση των υπολοίπων ειδών. Που θα συνειδητοποιήσει πόσο δραματικά έχει αποκλίνει από τις πάγιες θέσεις του παγκόσμιου φιλοζωικού κινήματος, όπως εκφράζονται συνοπτικά στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (Παρίσι, 1978).
Είναι θέμα ηθικής, κουλτούρας, και πολιτισμού. Και καμιά κρίση δεν συνιστά δικαιολογία.

ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ/ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ/ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ


Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Παγκόσμια Ημέρα για τα Παραγωγικά Ζώα σήμερα - Make it Possible - με ελληνικούς υπότιτλους



Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Παραγωγικά Ζώα κυκλοφόρησε σήμερα με ελληνικούς υπότιτλους το βίντεο της καμπάνιας Make it Possible από το Animals Australia. To Make it Possible έχει στόχο την κατάργηση της βιομηχανικής κτηνοτροφίας και καλεί τους καταναλωτές να συμβάλλουν με τις προσωπικές τους επιλογές στην πραγματοποίηση του οράματος για έναν κόσμο χωρίς βιομηχανική κτηνοτροφία.


Η βιομηχανική ή εργοστασιακή κτηνοτροφία, είναι μία βιομηχανική διαδικασία κατά την οποία η μεταχείριση των ζώων και η παραγωγή ζωϊκών προϊόντων, ακολουθούν πρότυπα μαζικής παραγωγής. Τα ζώα δεν λαμβάνονται υπόψη ως άτομα, ως αισθανόμενα όντα με μοναδικές φυσικές και ψυχολογικές ανάγκες, αλλά ως αυγά, γάλα, κρέας, δερμάτινα προϊόντα κλπ. Επειδή η βιομηχανική κτηνοτροφία είναι μια επιχείρηση, στόχος της είναι να μεγιστοποιήσει την παραγωγή και κατά συνέπεια το κέρδος.

Δεδομένου ότι τα ζώα θεωρούνται ως απλά προϊόντα, εκτρέφονται σε εργοστασιακές συνθήκες, ενώ με γενετικές παρεμβάσεις και φάρμακα οδηγούνται τεχνητά σε μεγαλύτερη παραγωγή με ολέθριες επιπτώσεις στην υγεία και την ευζωϊα τους.

Επειδή τα ζώα ζουν σε άθλιες συνθήκες και στερούνται φυσιολογικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, βιώνουν την πλήξη και το άγχος τόσο έντονα με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε αφύσικη επιθετικότητα.
Για να περιορίσουν την επιθετικότητα και τις ασθένεις που προκύπτουν από τέτοιες συνθήκες διαβίωσης και να τονωθεί η αφύσικη ανάπτυξη των ζώων και κατά συνέπεια η παραγωγή, οι κτηνοτρόφοι τους χορηγούν φάρμακα, τα οποία με τη σειρά τους καταλήγουν στο κρέας που τρώει ο καταναλωτής.
Μερικές από τις συνέπειες αυτής της βιομηχανικής εκμετάλλευσης των ζώων είναι η θεσμοθετημένη τρομακτική σκληρότητα προς τα ζώα, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η εξάντληση των φυσικών πόρων καθώς και οι κίνδυνοι που προκύπτουν για την ανθρώπινη υγεία.



Είναι επιτακτική ανάγκη να καταργηθεί η βιομηχανική κτηνοτροφία και όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτό με τις προσωπικές μας επιλογές.

Μάθετε περισσότερα για τη βιομηχανική κτηνοτροφία:

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μας θα μας βρείτε εδώ:
animalsplace@gmail.com