Γιατί λέμε όχι στους ζωολογικούς κήπους: Ανοικτή επιστολή προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΤΩΔΩΝ (Π.Κ.Α.Κ.)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Γιατί λέμε όχι στους ζωολογικούς κήπους: Ανοικτή επιστολή προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς.

5.12.2013

Με αφορμή την αντιπαράθεση για τους ζωολογικούς κήπους και τα δελφινάρια, η οποία τον τελευταίο καιρό έρχεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας αρκετά συχνά σε ολόκληρο τον κόσμο, η Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών  (ΠΚΑΚ), με επιστολή της προς τους εκπαιδευτικούς, τους καλεί να επαναπροσδιορίσουν την εκπαιδευτική αξία των επισκέψεων μαθητών στους χώρους αυτούς και να προβληματιστούν για τα πραγματικά μηνύματα που παίρνουν τα παιδιά, παρατηρώντας ζώα στερημένα από κάθε δυνατότητα να εκφράσουν φυσιολογική συμπεριφορά και να εκπληρώσουν το ρόλο που η ίδια η φύση τους έχει αναθέσει να διαδραματίσουν, μέσα στον πολύπλοκο ιστό της ζωής και στα πολυσύνθετα φυσικά οικοσυστήματα.

Οι ζωολογικοί κήποι, στη μορφή που υπάρχουν σήμερα, δεν μπορούν να εκλείψουν από τη μια μέρα στην άλλη, μπορούν όμως να σταματήσουν να φιλοξενούν και να αναπαράγουν ορισμένα είδη για τα οποία έχει πλέον αποδειχθεί επιστημονικά ότι αδυνατούν να ευδοκιμήσουν στις συμβατικές συνθήκες αιχμαλωσίας. Η απόλυτη διαφάνεια και η ανοικτή πρόσβαση στον έλεγχο της λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων, καθώς επίσης και η σταδιακή μετατροπή τους από συλλεκτικά εκθετήρια σε λειτουργικά καταφύγια, είναι αυτό που ζητούν ομόφωνα πολλές περιβαλλοντικές και φιλοζωικές οργανώσεις από ολόκληρο τον κόσμο. Και οι εκπαιδευτικοί, μέσα από το λειτούργημα που ασκούν, έχουν τη δυνατότητα να μεταδώσουν στα παιδιά, τόσο την ορθή επιστημονική γνώση και πληροφόρηση, όσο και την αγάπη για την ελευθερία και το σεβασμό για τη ζωή. Οι εκπαιδευτικοί έχουν επίσης την ανεκτίμητη δυνατότητα να εξετάσουν τις εναλλακτικές προτάσεις μέσα από τις οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις, και να εμπνεύσουν τα παιδιά στη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο, τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή.

Γιατί λέμε όχι στους ζωολογικούς κήπους: Ανοικτή επιστολή προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς

Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,

Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, όταν οι αρμόδιοι φορείς δεν θέλουν ή δεν μπορούν ή απλώς παραλείπουν να επισημάνουν τα κακώς κείμενα, η πρωτοβουλία ευαισθητοποιημένων πολιτών έρχεται να κάνει τη διαφορά. Με αφορμή λοιπόν την αντιπαράθεση για τους ζωολογικούς κήπους και τα δελφινάρια, η οποία τον τελευταίο καιρό έρχεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας αρκετά συχνά, αποφασίσαμε να σάς στείλουμε μια επιστολή, που αποτελεί προϊόν συστηματικής μελέτης (με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων) και πολυετούς ενασχόλησης με το θέμα αυτό.

Η δραστηριότητα της διατήρησης αγρίων ζώων σε αιχμαλωσία εμφανίστηκε στους αρχαίους χρόνους (menageries) και συνεχίστηκε, παίρνοντας κατά καιρούς διάφορες μορφές. Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, οι ιδιωτικές συλλογές αγρίων ζώων των ηγεμόνων και αποικιοκρατών αποτελούσαν απροκάλυπτα ένα μέσον επίδειξης δύναμης και πλούτου. Σήμερα, οι ζωολογικοί κήποι και τα δελφινάρια προβάλλονται σαν φορείς περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και προστασίας των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση, και υποστηρίζουν ότι βοηθούν τους σύγχρονους ανθρώπους να ξαναβρούν την επαφή τους με τη φύση, αποτελώντας έναν συνδετικό κρίκο του πολιτισμένου κόσμου με την άγρια ζωή. Κατά την άποψή τους, τα άγρια ζώα στην αιχμαλωσία γίνονται πρεσβευτές της προστασίας των ελεύθερων συντρόφων τους. 

Οι σύγχρονοι ζωολογικοί κήποι έχουν εξελιχθεί σε μια ανθηρότατη παγκόσμια βιομηχανία με 700 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως σε ολόκληρο τον κόσμο, και με τζίρο ο οποίος, μόνον στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπολογίζεται ότι φτάνει και ξεπερνά τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια. Καθώς όμως αυτή η βιομηχανία αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο από τους υπερασπιστές των ζώων, οι οποίοι θεωρούν την αιχμαλωσία, συνώνυμη με την κακοποίηση, οι εκπρόσωποί της, τους χαρακτηρίζουν υπερβολικούς και τους καλούν να σκεφτούν περισσότερο το όφελος που προκύπτει για τα παιδιά, αφού κατά την άποψή τους, οι ζωολογικοί κήποι παίζουν σπουδαίο εκπαιδευτικό ρόλο.

Οι μετριοπαθέστερες απόψεις διαχωρίζουν τους ζωολογικούς κήπους σε "καλούς" και "κακούς", κρίνοντας κυρίως την εξωτερική τους εμφάνιση και τις εγκαταστάσεις τους. Όμως, η ευζωία (welfare) πολλών από τα ζώα που διατηρούνται στην αιχμαλωσία, ακόμα και στους καλύτερους από τους χώρους αυτούς, αφενός είναι πολύ σοβαρά αμφισβητήσιμη, αφετέρου δεν αποτελεί το μοναδικό επιχείρημα στο οποίο στηρίζεται η αντίθετη άποψη. Πολυετείς έρευνες έχουν αποδείξει ότι για ορισμένα άγρια είδη, όπως για παράδειγμα οι ελέφαντες και, τα δελφίνια, ακόμα και κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, η ευζωία είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η διακίνηση των αγρίων ζώων, πολύ συχνά, γίνεται κάτω από συνθήκες απόλυτης αδιαφάνειας, έτσι που ο μέσος επισκέπτης ενός ζωολογικού κήπου δε φαντάζεται καν ότι από την πόρτα εισόδου μπορεί να μπαίνουν ζώα που προέρχονται από "σκοτεινές" ή ακόμα και παράνομες συναλλαγές, ούτε ότι η διαδρομή που ξεκινάει από την πόρτα εξόδου μπορεί να καταλήγει στο τσίρκο ή ακόμα και στο σφαγείο. Το παρασκήνιο της διαχείρισης των ζώων που προκύπτουν σαν πλεόνασμα από τα προγράμματα αναπαραγωγής, είναι εντελώς άγνωστο για το κοινό. Επισήμως, τα ζώα που πλεονάζουν ανταλλάσσονται και ταξιδεύουν από τη μια χώρα στην άλλη, στα πλαίσια των προγραμμάτων αναπαραγωγής των ειδών, στα οποία οι ζωολογικοί κήποι συμμετέχουν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων όμως, από αυτά τα προγράμματα δεν προκύπτουν άτομα που προορίζονται για απελευθέρωση, αλλά για διατήρηση ενός σταθερού πληθυσμού αιχμαλώτων. Και ενώ η πλειονότητα των ζώων που συμμετέχουν στα προγράμματα αυτά ΔΕΝ ανήκουν σε είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, σε διάφορα μέρη του κόσμου, ακόμα και σήμερα, άγρια ζώα συλλαμβάνονται από το φυσικό τους περιβάλλον και αιχμαλωτίζονται, προκειμένου να μεταφερθούν σε ζωολογικούς κήπους.

Σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες, είναι πολύ σοβαρά αμφισβητήσιμο το γεγονός ότι οι ζωολογικοί κήποι, στη μορφή που τους συναντάμε σήμερα, προστατεύουν τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση (εκτός από ελάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις), καθώς επίσης αμφισβητήσιμο είναι και το ότι συμβάλλουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η τοποθέτηση των ανθρώπων απέναντι στα ζώα και το περιβάλλον επηρεάζεται θετικά από τις επισκέψεις στους ζωολογικούς κήπους (1, 2, 3, 4). Εκτός αυτού, τα περισσότερα ζώα που αναπαράγονται στην αιχμαλωσία ΔΕΝ είναι απελευθερώσιμα, και οι περιπτώσεις απελευθέρωσης, μετά από παραμονή σε ζωολογικούς κήπους, είναι σπανιότατες. Και το σημαντικότερο όλων: Εάν ένα είδος μπορεί να επιζήσει μόνον μέσα στον ελεγχόμενο χώρο των ζωολογικών κήπων, αυτό το είδος λογίζεται ήδη εξαφανισμένο για το οικοσύστημα στου οποίου τη λειτουργία κάποτε συμπεριλαμβανόταν. Η προστασία των ειδών μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνον στον φυσικό τους βιότοπο και εφόσον συνοδεύεται από παράλληλη προστασία ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ που τα φιλοξενεί. Και σε καμία περίπτωση η απλή έκθεση στο κοινό μιας "συλλογής από ζώα", στα οποία δεν παρέχεται η δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες και να εκπληρώσουν τους δικούς τους σκοπούς, δεν μπορεί να θεωρηθεί εκπαιδευτική, καθώς πρόκειται απλώς για μια έκθεση μορφής και όχι λειτουργίας. Η διατήρηση μεμονωμένων ατόμων ενός είδους στο τεχνητό περιβάλλον ενός ζωολογικού κήπου, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να δημιουργεί μια ψευδεπίγραφη αίσθηση ασφάλειας που κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι το κόστος των ανθρώπινων παρεμβάσεων στα οικοσυστήματα δεν είναι και τόσο μεγάλο, και ότι για όλες τις ανθρωπογενείς καταστροφές υπάρχουν αντίδοτα. Και ενώ οι ζωολογικοί κήποι ξοδεύουν εκατομμύρια για να διατηρήσουν τα ζώα φυλακισμένα, τα φυσικά τους ενδιαιτήματα εξακολουθούν να καταστρέφονται και οι άγριοι σύντροφοί τους να ξεκληρίζονται, γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει να πληρώσει το κόστος της αληθινής προστασίας.

Πριν από μερικά χρόνια, υπήρχαν και στην Ελλάδα παιδιά που πανηγύριζαν όταν ερχόταν μια αρκούδα-χορεύτρια στη γειτονιά τους. Πριν από ελάχιστα μόλις χρόνια, γονείς και κηδεμόνες συνόδευαν τα παιδιά τους να παρακολουθήσουν παραστάσεις στο τσίρκο Μεντράνο με τη διαφήμιση και τις ευλογίες της Ελληνικής τηλεόρασης. Σήμερα πλέον, η αρκούδα-χορεύτρια αποτελεί ένα θλιβερό κεφάλαιο της ιστορίας των ζώων που χρησιμοποιούνται για θεάματα, ενώ το τσίρκο καταδικάζεται ομόφωνα από ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο και, στη χώρα μας, απαγορεύεται δια νόμου. Την ίδια στιγμή, οι εκπαιδευτικοί προγραμματίζουν κάθε τόσο να συνοδεύσουν τα παιδιά στους ζωολογικούς κήπους και στα δελφινάρια (1, 2). Όμως, ποιος είναι πρόθυμος να αναζητήσει την πραγματικότητα μέσα από τους αριθμούς; Πόσα είδη ζώων φιλοξενούνται στον ζωολογικό κήπο - προορισμό της εκάστοτε προγραμματισμένης επίσκεψης; Πώς βρέθηκαν στον συγκεκριμένο ζωολογικό κήπο (ένα προς ένα) τα είδη αυτά, και πώς ελέγχεται η προέλευση και η διακίνησή τους; Πόσα από τα ζώα που φιλοξενούνται στον ζωολογικό κήπο συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των απειλουμένων ειδών; Πόσες γεννήσεις και πόσοι θάνατοι σημειώθηκαν τα πέντε τελευταία χρόνια; Ποιες ήταν οι αιτίες θανάτου; Ποια είναι η μέση ηλικία του φιλοξενούμενου πληθυσμού; Πού πάνε τα ζώα όταν αρρωστήσουν ή όταν γεράσουν και δεν αποτελούν πλέον ευχάριστο θέαμα για το κοινό; Πόσα άτομα από τα είδη που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των απειλουμένων ειδών γεννήθηκαν στο ζωολογικό κήπο τα τελευταία πέντε χρόνια; Πόσο τοις εκατό των ετησίων εσόδων του ζωολογικού κήπου δαπανάται για το σκοπό της προστασίας φυσικών βιοτόπων; Πόσοι εκπρόσωποι απειλουμένων ειδών που γεννήθηκαν στο ζωολογικό κήπο επανεντάχθηκαν στον φυσικό τους βιότοπο τα τελευταία πέντε χρόνια;

Οι πληγές που απειλούν σήμερα την άγρια ζωή είναι πολλές και μεγάλες, και ανάμεσα σ' αυτές ξεχωρίζουν το παράνομο εμπόριο και η δραματική έλλειψη καταφυγίων. Υγιείς πληθυσμοί αγρίων ζώων "ξεσπιτώνονται" και εξοντώνονται από τις διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες, ενώ ζώα τραυματισμένα, άρρωστα, ορφανά και πρώην αιχμάλωτα που δεν μπορούν να επανενταχθούν, έχουν απελπιστικά μεγάλη ανάγκη περίθαλψης σε κάποιο προσωρινό ή μόνιμο καταφύγιο. Βεβαίως οι ζωολογικοί κήποι, στη μορφή που υπάρχουν σήμερα, δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν από τη μια μέρα στην άλλη, όμως η απόλυτη διαφάνεια των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, καθώς επίσης και η σταδιακή μετατροπή τους από συλλεκτικά εκθετήρια σε λειτουργικά καταφύγια, είναι αυτό που ζητούν ομόφωνα πολλές περιβαλλοντικές και φιλοζωικές οργανώσεις από ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί οι πληγές έχουν ανάγκη από βαθειά αιτιολογική θεραπεία, και όχι από επιφανειακή κάλυψη με επιδεσμικό υλικό εφησυχασμού.

Η διαφορά ανάμεσα σε ένα αληθινό καταφύγιο και σε έναν ζωολογικό κήπο, ενυδρείο, ή δελφινάριο είναι τεράστια. Τα καταφύγια άγριας ζωής δημιουργούνται και λειτουργούν με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν βοήθεια σε ζώα τραυματισμένα, άρρωστα ή παραμελημένα. Στους χώρους αυτούς, τον πρώτο λόγο έχει η ευζωία των ζώων και όχι η δημόσια έκθεσή τους με σκοπό τη διασκέδαση του κοινού. Τα αληθινά καταφύγια δεν επιδιώκουν να αποκτήσουν άγρια ζώα αποσπασμένα από το φυσικό τους περιβάλλον, ούτε να διαιωνίσουν την αιχμαλωσία τους με προγραμματισμένη ή τυχαία αναπαραγωγή. Τα αληθινά καταφύγια δημιουργούνται και λειτουργούν με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν ασυλία και φροντίδα σε άτομα που έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση ή έχουν υποφέρει στα χέρια των ανθρώπων. Στα αληθινά καταφύγια, τα άγρια ζώα δεν αγοράζονται, δεν ανταλλάσσονται, δεν νοικιάζονται, δεν δανείζονται και δεν αποτελούν στατικά εκθέματα για το κοινό. Και η εκπαίδευση που προσφέρεται στους υποστηρικτές τους γίνεται μέσα από την συμμετοχή στη δυναμική συμπονετική, ηθική και υπεύθυνη επανορθωτική διαδικασία, που στα Αγγλικά αποδίδεται συνοπτικά με τα τρία R: Rescue, Rehabilitate, +-Release, που σημαίνει Διάσωση, Αποκατάσταση (Επανόρθωση), και - όπου αυτό είναι δυνατόν - Απελευθέρωση.

Τα κατοικίδια ζώα (ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται και τα ζώα συντροφιάς) προέκυψαν μετά από αιώνες ανθρωπίνων παρεμβάσεων στην άγρια ζωή, και η προστασία τους μπορεί να πραγματοποιηθεί με τρόπο εντελώς διαφορετικό από εκείνον με τον οποίο πραγματοποιείται η προστασία των αγρίων ζώων. Έτσι λοιπόν, η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην έννοια της προστασίας και στην έννοια της αιχμαλωσίας, καθώς επίσης η διαφορά της έννοιας της απελευθέρωσης από εκείνην της εγκατάλειψης, μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο μέσα από την ορθή επιστημονική γνώση, ενώ παράλληλα αποτελεί ζήτημα ανθρώπινης ευθύνης και ηθικής (βλέπε domestication, taming, captivity, wildness). Τα παιδιά (όπως και πολλοί ενήλικες που δε διαθέτουν εξειδικευμένες γνώσεις), αυτές τις έννοιες (που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία) δεν τις κατανοούν χωρίς την κατάλληλη ενημέρωση και επεξήγηση, και ούτε πρόκειται να τις κατανοήσουν στους ζωολογικούς κήπους, ώστε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι συνάνθρωποι - το αντίθετο μάλιστα. Το λιοντάρι ή το δελφίνι δεν μπορεί να γίνει "pet" μόνο και μόνο επειδή (αυτό ή και οι γονείς του) γεννήθηκε στην αιχμαλωσία, αλλά παραμένει άγριο ζώο που υποφέρει εξ ίσου με αυτό που αιχμαλωτίστηκε από τη στέππα ή από τη θάλασσα. Η εξημέρωση είναι μια εξελικτική διαδικασία αιώνων που δεν μπορεί να γίνει μέσα σε δύο ή τρεις ή ακόμα και πέντε γενιές. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στα παιδιά ότι τα άγρια ζώα δεν μπορούν να γίνουν ούτε ζώα συντροφιάς (pets), ούτε "αδέσποτα" (strays), γίνονται όμως πρόσφυγες, αν εμείς καταστρέψουμε το "σπίτι" τους, και "θλιβερές συλλογές αιχμαλώτων", αν τα φυλακίσουμε για να τα κρατήσουμε κοντά μας, σε αντίθεση με τα κατοικίδια, τα οποία δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τους ανθρώπους, αν εγκαταλειφθούν. Και οι περισσότεροι ζωολογικοί κήποι όχι μόνο δεν το κάνουν αυτό, αλλά πολύ συχνά, καλλιεργούν τη σύγχυση ανάμεσα σε αυτές τις λεπτές αλλά τόσο σημαντικές διαφορές, επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν την ανάγκη των επισκεπτών τους για όσο το δυνατόν στενότερη επαφή με τα ζώα τα οποία φιλοξενούν (petting zoos, φωτο1 και φωτο2 από τον ζωολογικό κήπο Bandon, Oregon, ΗΠΑ -- φωτο3 από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο).

Οι ζωολογικοί κήποι και τα δελφινάρια, στη μορφή που έχει σήμερα επικρατήσει και εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, ακόμα και όταν περιστασιακά συνεισφέρουν σε μεμονωμένες περιπτώσεις περίθαλψης και αποκατάστασης, δεν παύουν να είναι επιχειρήσεις που επιζητούν το κέρδος, και τα παιδιά, με την έμφυτη αγάπη τους για τα ζώα, αποτελούν για αυτούς τον ευκολότερο στόχο, γι’ αυτό επιδιώκουν να έχουν καλές σχέσεις με τους εκπαιδευτικούς. Όμως οι εκπαιδευτικοί ασκούν ένα λειτούργημα που στοχεύει στη διδασκαλία όχι μόνο της γνώσης, αλλά και της αγάπης για την ελευθερία και του σεβασμού προς τη ζωή, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την επίσκεψη στα παντός είδους εκθετήρια - φυλακές, αλλά μέσα από την ορθή ενημέρωση σχετικά με τα άγρια ζώα και το φυσικό τους περιβάλλον. Γιατί η φύση έχει ανάγκη από αληθινά καταφύγια άγριας ζωής, και η Παιδεία από καταφύγια σωστής πληροφόρησης, αδιάβλητης κριτικής σκέψης και ηθικής.

με την ελπίδα για "ευήκοα ώτα",

με όλη μας την αγάπη για τη ζωή, για τη φύση, για τα ζώα και τα παιδιά,

με την προσδοκία ενός καλύτερου κόσμου

και με απεριόριστη εκτίμηση για το λειτούργημα που επιτελείτε,

Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών 

Email επικοινωνίας freedolphinsgr@gmail.com

Επιλεκτικές αναφορές – Βιβλιογραφία: στον σύνδεσμο http://filikaki-blog.blogspot.gr/2013/10/blog-post_24.html

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΤΩΔΩΝ (Π.Κ.Α.Κ.)

Συλλογή υπογραφών για την απαγόρευση των δελφινάριων στην Ελλάδα

Υπογράφουμε για την απαγόρευση των δελφινάριων στην Ελλάδα

https://www.change.org/petitions/ban-cetacean-captivity-in-greece

Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών (ΠΚΑΚ) – Stop Attica Zoological Park Dolphinarium (Athens - Greece)

Αξιότιμε κύριε Τσαυτάρη, Αξιότιμε κύριε Μανιάτη,

Η απαγόρευση των παραστάσεων με ζώα με τον Νόμο 4039/2012 (άρθρα 12 και 13) στη χώρα μας, έδειξε ότι η πολιτεία έλαβε επιτέλους υπόψη της τις ανησυχίες της κοινής γνώμης και το αυξανόμενο ενδιαφέρον της για την καλή μεταχείριση των ζώων, και ότι καταδικάζει την ταπείνωση και τη βάναυση μεταχείρισή τους σε παραστάσεις. Η απαγόρευση αυτή χαιρετίστηκε από ολόκληρο τον κόσμο, και συνέβαλε στην αναβάθμιση της εικόνας της χώρας μας προς το εξωτερικό. Με έκπληξη όμως, διαπιστώνουμε ότι τώρα, στο υπό ψήφιση σχέδιο νόμου που έχει τίτλο: «Διοικητικά μέτρα, διαδικασίες και κυρώσεις στους τομείς των τροφίμων, των ζωοτροφών και της υγείας και προστασίας των ζώων και λοιπές διατάξεις και αρμοδιότητες του ΥΠΑΑΤ»(άρθρο 13, σελ. 96), προτείνεται μια εξαίρεση, σύμφωνα με την οποία οι παραστάσεις με ζώα θα επιτρέπονται και πάλι στις εγκαταστάσεις των ζωολογικών κήπων. Έτσι λοιπόν, μέσα σε ένα ζωολογικό κήπο, άγρια ζώα όπως λιοντάρια, τίγρεις, δελφίνια, αρκούδες κ.λπ, όχι μόνο θα μπορούν νομίμως πλέον να συμμετέχουν σε παραστάσεις, αλλά οι παραστάσεις θα χαρακτηρίζονται επιπλέον ως «εκπαιδευτικές» ή «προγράμματα ευαισθητοποίησης».

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως εκπαιδευτική αξία στις παραστάσεις με ζώα, ενώ ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος καταδικάζει τέτοιου είδους θεάματα. Επιπροσθέτως, όπως αποδεικνύει τριετής έρευνα για τους ζωολογικούς κήπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διενήργησε η Born Free Foundation και το Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Οργανώσεων για τον Τερματισμό της Αιχμαλωσίας των Άγριων Ζώων (ENDCAP) σε συνεργασία με τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ, οι ζωολογικοί κήποι δεν κατορθώνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν, ενώ τόσο η νομοθεσία όσο και η εφαρμογή της είναι εξαιρετικά ανεπαρκής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα να λειτουργούν και στην Ελλάδα χώροι οι οποίοι φιλοξενούν άγρια ζώα για επίδειξη στο κοινό, χωρίς να διαθέτουν τις απαραίτητες άδειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δελφινάριο του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου με το τόσο επιβαρυμένο ιστορικό, για το οποίο οι νόμοι δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ, ούτε μετά από την διαπίστωση της έλλειψης σχετικών αδειών και της σωρείας παραβάσεων κατά την εισαγωγή των ζώων, ούτε μετά από τις σχετικές αποφάσεις για την κατάσχεση των δελφινιών, ούτε ακόμα και όταν ο Νόμος 4039/12 τέθηκε σε ισχύ.

Ειδικότερα τα δελφίνια, όπως όλα τα κητώδη, είναι ζώα ιδιαιτέρως χαρισματικά, και αναγνωρίζονται από τους ειδικούς επιστήμονες ως οντότητες εξαιρετικά εξελιγμένες. Νέες μελέτες αναδεικνύουν όλο και περισσότερες ομοιότητες μεταξύ ανθρώπων και κητωδών, ενώ παράλληλα επιστήμονες παγκοσμίου κύρους συμφωνούν ότι τα κητώδη πρέπει να αναγνωριστούν ως «μη ανθρώπινα πρόσωπα», και εργάζονται για να κατοχυρωθούν δια νόμου τα δικαιώματά τους. Θεωρούν δε ηθικά απαράδεκτο τον εγκλεισμό τους σε δελφινάρια, την παρουσιάσή τους υπό μορφήν εκθέματος στο κοινό, και τη χρησιμοποίησή τους σε παραστάσεις με ή χωρίς το πρόσχημα της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση τριών μεγάλων οργανώσεων, τα δελφινάρια της ΕΕ αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 1999/22/ΕΚ για τους ζωολογικούς κήπους. Στην εν λόγω έκθεση, επισημαίνεται ότι η ευζωϊα των κητωδών στην αιχμαλωσία είναι εκ των πραγμάτων εξαιρετικά προβληματική έως αδύνατη, ενώ η κακοποίηση αναπόφευκτη, τόσο για τα δελφίνια που έχουν αιχμαλωτιστεί από τη θάλασσα, όσο και γι’ αυτά που έχουν γεννηθεί στις δεξαμενές των δελφιναρίων. Επίσης, έχει γίνει πλέον γνωστό ότι, στην αιχμαλωσία, τα δελφίνια παρουσιάζουν διάφορες σωματικές και ψυχοδιανοητικές διαταραχές που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς φάρμακα (1, 2) - αντιβιοτικά, αντιόξινα, αγχολυτικά, κλπ - όχι μόνον στα δελφινάρια της Ασίας αλλά ακόμα και σε εκείνα της Ευρώπης και της Αμερικής.

Τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα καθώς επίσης και η έγκυρη πληροφόρηση έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς η αντίθεση (1) του κόσμου προς την εκμετάλλευση και την αιχμαλωσία των δελφινιών, και τα δελφινάρια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Δεκατρία κράτη - μέλη της ΕΕ (Αυστρία, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λουξεμβούργο, Πολωνία, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία και Ηνωμένο Βασίλειο) δενέχουν δελφινάρια. Πολλές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως η Κροατία, η Κύπρος, και ηΣλοβενία, έχουν προχωρήσει ή προχωρούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την απαγόρευση της λειτουργίας των δελφιναρίων, ενώ η απαγόρευση της αιχμαλωσίας των κητωδών θεσμοθετήθηκε προσφάτως και στην Ινδία. Στην Ελβετία, το τελευταίο δελφινάριο έδωσε την τελευταία του παράσταση για το κοινό, στις 20 Οκτωβρίου του 2013 και, έκτοτε, έκλεισε οριστικά, ενώ οι εισαγωγές νέων αιχμάλωτων δελφινιών στη χώρα αυτή έχουν ήδη απαγορευτεί. Στην Αμερικανική Μιννεσότα, ο ζωολογικός κήπος, μετά από 34 χρόνια, αποφάσισε να μη συνεχίσει τη λειτουργία δελφιναρίου στο χώρο του. Τα δελφινάρια στην Τουρκία βάλλονται συνεχώς από τις αντιδράσεις ενημερωμένων πολιτών, στη Γερμανία, οι 7 από τις 9 εγκαταστάσεις με αιχμάλωτα δελφίνια αναγκάστηκαν να σταματήσουν για πάντα τη λειτουργία τους, το δελφινάριοΡίμινι της Ιταλίας έκλεισε επίσης, κ.ο.κ.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και σταθμίζοντας την ανάγκη και το δικαίωμα να ζούμε σε μια δίκαιη κοινωνία που προωθεί την σωστή ενημέρωση, την υπευθυνότητα και την περιβαλλοντική συνείδηση των μελών της, αιτούμεθα τα εξής:

1) Την απαγόρευση διατήρησης κητωδών σε αιχμαλωσία στην Ελλάδα και

2) τη διαγραφή ολόκληρης της πρότασης εξαίρεσης: «Εξαιρούνται επίσης, οι νομίμως λειτουργούντες ζωολογικοί κήποι, στις εγκαταστάσεις των οποίων διεξάγονται εκπαιδευτικές παραστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα ευαισθητοποίησης» από το άρθρο 13, του Ν. 4039/2012, ούτως ώστε το άρθρο 12 του ιδίου Νόμου να συνεχίσει να απαγορεύει ρητώς ΚΑΘΕ παράσταση με ζώα στην Ελλάδα και ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΧΩΡΟ, όπως όταν αρχικά διατυπώθηκε.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Target: 

Hellenic Ministry of Rural Development and Food,

Ministry of Environment, Energy and Climate Change

Minister of Rural Development and Food - Athanasios Tsaftaris - minister-mailbox@hq.minagric.gr

Minister of Environment, Energy and Climate Change - Ioannis Maniatis -secmin@prv.ypeka.gr

To: minister-mailbox@hq.minagric.gr, secmin@prv.ypeka.gr

Subject: Ban Cetacean Captivity in Greece

Dear Minister Tsaftaris, Dear Minister Maniatis

In 2012, the Greek Government banned the use of all animals in circuses following a campaign by many animal protection groups and Animal Rights activists.

We are dismayed to learn that now the Greek Government is considering to exclude the zoos from the law that prohibits animal performances on the grounds that it is educational. The conservation and education claim made by zoos is merely a veiled attempt to justify the exploitation of animals for profit. Using animals in performances is an outdated, unnecessary, and cruel practice. It is important to ask just what children (and adults) learn watching majestic animals, captive, and forced to perform unnatural acts. Animal performances teach people to exploit animals, not to respect them. No research has shown that individuals attending animal performances are particularly interested in the population status of a species or what steps are being taken to ensure its survival in the wild.

We urge you to take this opportunity to show the world that Greece truly cares about animals and to keep the ban on all animal performances. We also urge you to stop the illegal dolphin shows at Attica Zoological Park and to ban cetacean captivity as other countries have done. Audiences seeing these dolphins perform unnatural behaviors that would not occur in the wild are not educated at all, but mis-educated.

Μην αγοράσετε ΠΟΤΕ προϊόντα από μαλλί ανγκορά_EXPOSED: The Agony Behind Angora

Μυστική έρευνα της PETA αποκαλύπτει τη βιαιότητα που κρύβεται πίσω από το μαλλί ανγκορά. Κουνέλια ζωντανά ''ξεμαλλιάζονται'', μία διαδικασία που επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Έντονες συγκρούσεις ακτιβιστών με την αστυνομία κατά τη διάρκεια δυναμικής διαμαρτυρίας κατά των ταυρομαχιών στη Γαλλία

Κρέας; Όχι, ευχαριστώ! - Οδηγός διατροφής για χορτοφάγους

Το βιβλίο αυτό συνιστά ένα πρακτικό οδηγό για κάθε χορτοφάγο, αλλά και για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να ακολούθησει μια ασφαλή χορτοφαγική διατροφή. Γραμμένο από χορτοφάγο πτυχιούχο διαιτολόγο-διατροφολόγο, περιλαμβάνει χρήσιμες πληροφορίες για τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν για μια εύκολη, διασκεδαστική και «γευστική» μετάβαση σε μια ισορροπημένη μεσογειακή διατροφή από την οποία απουσιάζει πλήρως το κρέας. Ταυτόχρονα, απαριθμούνται τα οφέλη της χορτοφγαικής διατροφής, τόσο για την υγεία του καταναλωτή, όσο και για το περιβάλλον.

Δίνονται απλοί και πρακτικοί συνδυασμοί φυτικών τροφίμων που εξασφαλίζουν τη διατροφική επάρκεια σε θρεπτικά συστατικά, όπως η πρωτεΐνη και το ασβέστιο. Δεκάδες μύθοι και προκαταλήψεις κυκλοφορούν γύρω από τη χορτοφαγία σε κάθε στάδιο ζωής: από την εγκυμοσύνη και τον θηλασμό μέχρι την τρίτη ηλικία.

Στο κεφάλαιο για τους χορτοφάγους αθλητές, παρατίθενται χρήσιμες πληροφορίες για το πώς θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν επάρκεια θρεπτικών συστατικών, αύξηση της απόδοσής τους, γρήγορη αποκατάσταση, μέσω αυτής της διατροφής, αλλά και ποια είναι τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής.

Στα τελευταία κεφάλαια, παρέχονται tips για το μαγείρεμα χορτοφαγικών γευμάτων, για εύκολα σνακ καθώς και συμβουλές για το διάβασμα των διατροφικών ετικετών στο supermarket. Από αυτό το βιβλίο δεν θα μπορούσε να λείπει και ένα παράρτημα χορτοφαγικών συνταγών από τον εμπνευσμένο σεφ Βαγγέλη Δρίσκα, οι οποίες σχολιάζονται και αναλύονται διατροφικά.

Σχετικά links:

Έφηβοι χορτοφάγοι: Μόδα, ανάγκη ή κάτι άλλο;«10 τρόποι για να "κόψετε" το κρέας» στο Life Positive του Ελεύθερου Τύπου

Γιατί δεν πρέπει να επισκεπτόμαστε ζωολογικούς κήπους και δελφινάρια

Αναδημοσίευση από εδώ.

(Ανοικτή επιστολή προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς)

Άλλοτε, τότε που η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα ήταν εντελώς διαφορετική, οι ζωολογικοί κήποι εξυπηρετούσαν απλώς τη διασκέδαση των ανθρώπων και δεν είχαν ανάγκη από το άλλοθι της εκπαίδευσης. Και τότε που ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν διέθετε τις σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες, η επίσκεψη στους χώρους αυτούς ήταν ο μοναδικός τρόπος για να γνωρίσει το ευρύ κοινό τα ζώα που ζούσαν σε διάφορα μακρινά και απρόσιτα μέρη του κόσμου. Όμως με τον καιρό, οι δυνατότητες και οι αντιλήψεις έχουν αλλάξει, και σήμερα δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα που υποστηρίζουν τη συνέχεια της λειτουργίας των ζωολογικών κήπων: Η προστασία των απειλουμένων ειδών, και η εκπαιδευτική τους αξία. Δεδομένης μάλιστα της ευαισθητοποίησης του κόσμου ως προς την κακοποίηση των ζώων, οι ζωολογικοί κήποι καλούνται να φροντίσουν και για την ευζωία τους. Παρά τις προσπάθειές τους όμως να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων, αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καταφέρει να ανακουφίσουν τη δυστυχία που βιώνουν στην αιχμαλωσία πολλά από τα ζώα αυτά.

Σχετικά πρόσφατη τριετής έρευνα του Πανευρωπαϊκού Δικτύου Οργανώσεων για την Εξάλειψη της Αιχμαλωσίας των Αγρίων Ζώων (ENDCAP), η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τονΑΡΚΤΟΥΡΟ και την Born Free Foundation, καταδεικνύει ότι οι ζωολογικοί κήποι σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης αποτυγχάνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν, και ότι η συμβολή τους στην προστασία του περιβάλλοντος, στην εκπαίδευση του κοινού και στην ευζωϊα των ζώων είναι, κατά πλειονότητα, από μηδενική έως αρνητική.

Στην Ευρώπη, υπολογίζεται επίσημα ότι διατηρούνται 2.000.000 αιχμάλωτα ζώα, ενώ ανεπίσημα υπολογίζονται διπλάσια. Εδώ μπορείτε να δείτε αναλυτική περιγραφή για τους ζωολογικούς κήπους που υπάρχουν στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, την Αγγλία, την Εσθονία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Μάλτα, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία και τη Σλοβενία. Η τριετής έρευνα της BornFree καταδεικνύει ότι, παρά τις όποιες καλές προθέσεις, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν καταφέρει τελικά να εξασφαλίσουν την ευζωία των άγριων ζώων στους ζωολογικούς κήπους.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν έχει δημοσιευθεί μέχρι σήμερα ούτε μια μελέτη που να αποδεικνύει την εκπαιδευτική αξία των ζωολογικών κήπων. Η έρευνα της Ένωσης Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (AZA), με τίτλο Why Zoos & aquariums matter, στην οποία συχνά οι υπερασπιστές των ζωολογικών κήπων αναφέρονται, είναι τόσο μεθοδολογικά εσφαλμένη που δεν μπορεί να τεκμηριώσει ότι αυτές οι επισκέψεις είναι εκπαιδευτικές, έχει μάλιστα αντικρουστεί από την νευροεπιστήμονα του πανεπιστημίου Emory, Lori Marino και συνεργάτες, με αντίστοιχη μελέτη που δημοσιεύθηκε σε ερευνητικό επιστημονικό περιοδικό, με τον τίτλο Do Zoos and Aquarius Promote Attitute Change in Visitors? (A Critical Evaluation of the American Zoo and Aquarium Study). Στη μελέτη αυτή εξετάζεται ο ρόλος των ζωολογικών κήπων στην ευαισθητοποίηση των επισκεπτών τους, και καταδεικνύεται ότι, στην πραγματικότητα, πολλές πληροφορίες που δίνονται στο κοινό έχουν αποδειχθεί αναληθείς ή - το λιγότερο - ανακριβείς.

Στην Ελλάδα, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ έχει ήδη παρουσιάσει την έκταση του προβλήματος, με υπόμνημα που έχει κατατεθεί στα Υπουργεία Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΑΑΤ) με θέμα "Αιχμάλωτα Ζώα στην Ελλάδα".

Σήμερα, ακόμα και οι καλύτεροι ζωολογικοί κήποι που διατηρούν άγρια ζώα σε συνθήκες αιχμαλωσίας, δεν παύουν να είναι μια φυλακή όπου τα ζώα ζουν σε ακατάλληλους, τεχνητούς και περιορισμένους χώρους, με συντρόφους (του είδους τους και διαφορετικών ειδών) που δεν έχουν επιλέξει, απομονωμένα από τις οικογένειες, τις αγέλες και το πολύπλοκο φυσικό περιβάλλον στο οποίο ανήκουν, ανίκανα να προσαρμοστούν σε στρεσσικές συνθήκες ξένες και πρωτοφανείς για τους εξελικτικούς αμυντικούς τους μηχανισμούς, για τις οποίες η φύση τους δεν έχει προβλέψει, εξαναγκασμένα σε δομές, ιεραρχίες και συγκρούσεις απέναντι στις οποίες δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις. Σύγχρονες, επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν ότι τα ζώα στους ζωολογικούς κήπους υποφέρουν από έλλειψη κίνησης, έλλειψη θετικών ερεθισμάτων, ανία, και αδυναμία έκφρασης της φυσιολογικής συμπεριφοράς που ορίζει το είδος τους. Οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων υποστηρίζουν ότι τα ζώα τους είναι ευτυχισμένα, αφού τα φροντίζουν και δεν τα κακοποιούν. Όμως, ο περιορισμός σε κατά κανόνα στενούς ζωτικούς χώρους με ανεπαρκή ως επί το πλείστον (τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποικιλότητα) διατροφή, και η διαρκής έκθεση στο κοινό χωρίς δυνατότητα διαφυγής, συνιστούν για τα άγρια ζώα έναν ιδιαιτέρως στρεσσογόνο τρόπο ζωής που έχει σαν αποτέλεσμα την σημαντική εξασθένιση του ανοσοποιητικού τους συστήματος και την εκδήλωση ασθενειών, ενώ συχνά αναπτύσσεται βαθιά ψυχοδιανοητική βλάβη που εκδηλώνεται με αφύσικη συμπεριφορά. Τα ζώα στην αιχμαλωσία παρουσιάζουν πολύ συχνά εικόνες ζωόχωσης* (zoochosis;zoo+psychosis, Bill Travers 1992 - όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την στερεοτυπική συμπεριφορά των ζώων στην αιχμαλωσία), που εμφανίζεται με διάφορες επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις που είναι ξένες προς τη φυσιολογική συμπεριφορά του είδους. Τα ζώα μπορεί να βηματίζουν άσκοπα, να δαγκώνουν τα κάγκελα, να αυτοτραυματίζονται ή να εκδηλώνουν διάφορες στερεοτυπίες, όπως, για παράδειγμα, κανιβαλισμό και κοπροφιλία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο ιδιαίτερος ρόλος των ειδών στην διατήρηση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων ματαιώνεται, ενώ η διατήρησή μερικών ατόμων ως απομονωμένα δείγματα που εκτίθενται στο κοινό δεν αρκεί για να σταματήσει την εξαφάνιση.

Η διατήρηση των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση είναι ίσως ο πιο ισχυρός και ο πιο "δημοφιλής" λόγος, εξ αιτίας του οποίου οι ζωολογικοί κήποι ζητούν να κατοχυρώσουν την αναγκαιότητά τους, καθώς προγράμματα αναπαραγωγής στην αιχμαλωσία φιλοδοξούν να διατηρήσουν το γενετικό υλικό. Και πραγματικά, υπάρχουν κάποια παραδείγματα για τα οποία ο λόγος αυτός μοιάζει να ευσταθεί. Τελικά όμως, φαίνεται ότι, προκειμένου για τουλάχιστον ορισμένα είδη, οι ζωολογικοί κήποι απομακρύνουν από το φυσικό τους περιβάλλον πολύ περισσότερα ζώα από όσα επανεντάσσουν. Και αυτό συμβαίνει διότι, κατά την εφαρμογή των προγραμμάτων αναπαραγωγής, το γενετικό υλικό είναι πάντοτε απαραίτητο να ανανεώνεται κάθε τόσο με άτομα από άγριους πληθυσμούς, προκειμένου να προστατευτεί η υγεία του συνόλου από τις ολέθριες συνέπειες της αιμομιξίας. Μια ομάδα αναπαραγωγής, για να εξασφαλίσει την απαραίτητη ποικιλότητα στο γενετικό υλικό, την βιωσιμότητα και την υγεία των μελλοντικών απογόνων, προϋποθέτει την συντήρηση ενός αξιοσημείωτου αριθμού ζώων, προκειμένου όμως για τα περισσότερα μεγάλα θηλαστικά, αυτό συνεπάγεται ένα οικονομικό κόστος πάρα πολύ υψηλό έως απαγορευτικό. Στην πράξη, η συμβολή των ζωολογικών κήπων στην προστασία των απειλουμένων ειδών αποδεικνύεται ελάχιστη έως μηδενική. Τα προγράμματα αναπαραγωγής στην αιχμαλωσία αντιμετωπίζουν επίσης επιπρόσθετες δυσκολίες, όπως για παράδειγμα αυξημένα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας, πρόωρους θανάτους και απόρριψη των νεογνών από τις μητέρες τους. Εν πάσει περιπτώσει, ακόμη και αν όλες οι οι δυσκολίες ξεπεραστούν, ο σκοπός της διατήρησης των απειλουμένων ειδών δεν είναι αρκετός για να δικαιώσει τη θλιβερή πραγματικότητα που χαρακτηρίζει τους σύγχρονους ζωολογικούς κήπους. Κι' αυτό γιατί οι περισσότεροι ζωολογικοί κήποι αναπαράγουν ως επί το πλείστον είδη που ΔΕΝ απειλούνται με εξαφάνιση.

Από τα προγράμματα αναπαραγωγής των ζωολογικών κήπων όμως δημιουργείται και ένα επιπλέον μεγάλο πρόβλημα: Τα ανεπιθύμητα ζώα που πλεονάζουν (surplus animals). Σε ορισμένα είδη, όπως για παράδειγμα λιοντάρια, τίγρεις και ζέμπρες, ένας μικρός αριθμός από αρσενικά άτομα είναι αρκετός για να γονιμοποιηθεί ένα ολόκληρο κοπάδι. Περισσότερα αρσενικά που θα τύχει να γεννηθούν, θεωρούνται περιττά και, από οικονομική άποψη, ζημιογόνα. Κάποια από αυτά πωλούνται σε ακατάλληλα πρόσωπα και σε εγκαταστάσεις που δεν διαθέτουν την απαραίτητη υποδομή για τη διατήρησή τους, ενώ άλλα καταλήγουν σε τσίρκο ή γίνονται ακόμα και στόχοι σκοποβολής σε ιδιωτικές επιχειρήσεις σαφάρι. Ένας άλλος τρόπος στον οποίο καταφεύγουν οι ζωολογικοί κήποι, προκειμένου να απαλλαγούν από το πλεόνασμα των ανεπιθύμητων ζώων, είναι η κατ' ευφημισμόν "ανακύκλωση": Πολύ απλά, τα σκοτώνουν και τα αξιοποιούν σαν τροφή για τα υπόλοιπα ζώα τους. Πολλοί άνθρωποι μένουν κατάπληκτοι όταν μαθαίνουν πως υπάρχουν ζωολογικοί κήποι που σκοτώνουν τα ίδια τους τα ζώα, δεν θα έπρεπε όμως, αφού οι δυνατότητες των ζωολογικών κήπων δεν είναι απεριόριστες και ο σκοπός τους είναι η διατήρηση μιας έκθεσης με έναν περιορισμένο αριθμό από ζώα διαφορετικών ειδών, και πώς αλλιώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο χωρίς μια λογική και υπολογισμένη διαχείριση του "πλεονάσματος"; Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι ζωολογικοί κήποι ευθύνονται για την εμφάνιση νέων ασθενειών, μέσα από αναπροσαρμογές και ανασυνδιασμούς μικροβίων, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο, όχι μόνο για τα ίδια τα ζώα αλλά και για την δημόσια υγεία.

Αλήθεια, τι μαθαίνουν τα παιδιά στους ζωολογικούς κήπους; Τι μαθαίνουν κοιτάζοντας ζώα αξιοθρήνητα, θλιμμένα, θυμωμένα ή ακόμα και ψυχωτικά; Τι αποκομίζουν οι επισκέπτες των ζωολογικών κήπων από τις επιγραμματικές πληροφορίες που αναγράφονται στις πινακίδες μπροστά από τα κάγκελα, τις τάφρους ή τα τζάμια, στις οποίες οι περισσότεροι επισκέπτες ούτε καν σταματούν; Στο βιβλίο "Ζώα και Κοινωνία" (Animals and Society: An Introduction to Human-Animal Studies) του Margo DeMello, διαβάζουμε ότι ο μέσος επισκέπτης ενός ζωολογικού κήπου αφιερώνει 30 δευτερόλεπτα έως 2 λεπτά της ώρας μπροστά από κάθε εγκατάσταση - κλουβί, ότι οι επισκέπτες σπάνια παρατηρούν τη συμπεριφορά των ζώων, ενώ συνήθως αγνοούν ακόμα και τις ενημερωτικές πινακίδες (έρευνα των Robert Mullan και Garry Marvin, 1999).

Μπορεί να είναι αλήθεια ότι οι σύγχρονοι ζωολογικοί κήποι έχουν προσπαθήσει να βελτιώσουν τις συνθήκες των εγκαταστάσεών τους, αυτό όμως δεν αρκεί για να ανακουφίσει τη δυστυχία που βιώνουν πολλά από τα ζώα μέσα σ' αυτές. Τα παιδιά που παρακολουθούν απελπισμένα λιοντάρια, τίγρεις, τζάγκουαρ και άλλα άγρια αιλουροειδή να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα μέσα στα κλουβιά τους, λαμβάνουν μια εντελώς ανακριβή εικόνα για τους θαυμαστούς αυτούς θηρευτές. Στο βιβλίο της "Μεγαλώνοντας Παιδιά Που Αγαπούν τα Ζώα" (Raising Kids Who Love Animals), η παιδοψυχίατρος Dr. Sujatha Ramakrishna εξηγεί πως ακόμη και οι καλύτεροι ζωολογικοί κήποι, οι οποίοι διαθέτουν ένα περιβάλλον εμπλουτισμένο που προσπαθεί να προσομοιάσει στο φυσικό, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν την εκπαιδευτική αξία μιας εκπομπής στην τηλεόραση που παρουσιάζει τα ζώα στα φυσικά τους ενδιαιτήματα, να κινούνται, να τρώνε, να κοιμούνται και να εκδηλώνουν την συμπεριφορά που ορίζει το είδος τους, χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση.

Οι ζωολογικοί κήποι μάς περνούν, εμμέσως πλην σαφώς, το μήνυμα ότι δε χρειάζεται να προστατεύσουμε τα ζώα στα φυσικά τους ενδιαιτήματα, αφού, ό,τι και να γίνει, αυτοί θα εκεί πάντα εκεί για να τα διαφυλάξουν, και ότι είναι θεμιτό να αιχμαλωτίζουμε, να χειραγωγούμε και να χρησιμοποιούμε τα διάφορα είδη για την δική μας ευχαρίστηση, πράγμα που επίσης μάς αποτρέπει από το σεβασμό για τη ζωή και το φυσικό περιβάλλον. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα παιδιά δεν εισπράττουν παρά μόνον μια εντελώς αλλοιωμένη εικόνα για την άγρια ζωή, σε μια εποχή που παρέχει πλέον καταπληκτικές δυνατότητες εκπαίδευσης μέσα από τα ντοκιμαντέρ, τα βιβλία και το διαδίκτυο. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, πολλά σχολεία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, συνεργάζονται με περιβαλλοντικές ΜΚΟ, οι οποίες παρέχουν ορθή περιβαλλοντική εκπαίδευση, ενώ παράλληλα προωθούν την ενεργό δράση για την προστασία της φύσης και της ζωής.

Ο Αυστραλός φιλόσοφος και συγγραφέας Πήτερ Σίνγκερ, στο βιβλίο του "In Defense ofAnimals", αναφερόμενος στους ζωολογικούς κήπους, γράφει: "Οι ζωολογικοί κήποι μάς περνάνε μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη σχετικά με τη θέση μας μέσα στον φυσικό κόσμο. Μάς μαθαίνουν ότι τα ζώα υπάρχουν μόνο για να μάς διασκεδάζουν και να υπηρετούν τους δικούς μας σκοπούς. Όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει σαν το υπέρτατο είδος που καταδυναστεύει όλα τα άλλα, αλλά σαν ένα είδος που εντάσσει τον εαυτό του μέσα στο γενικότερο σύνολο της ζωής πάνω στη γη, και αυτό δεν αποτελεί μόνον ζήτημα Ηθικής, αλλά μια απλή λογική διαπίστωση. Μια λογική διαπίστωση, την οποία μπορούμε να κάνουμε πράξη μόνον εαν καταφέρουμε να ξεμάθουμε και να ξεχάσουμε όλα αυτά που μάς έχουν μάθει οι ζωολογικοί κήποι. Γιατί αυτά που ζωολογικοί κήποι προσπαθούν να μάς μάθουν είναι όχι μόνον λανθασμένα αλλά και επικίνδυνα, τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους".

Οι ζωολογικοί κήποι είναι επιχειρήσεις που επιζητούν το κέρδος, και τα παιδιά, με την έμφυτη αγάπη τους για τα ζώα, αποτελούν για αυτούς τον ευκολότερο στόχο, γι’ αυτό επιζητούν να έχουν πάντοτε καλές σχέσεις με τους εκπαιδευτικούς. Όμως οι εκπαιδευτικοί ασκούν ένα λειτούργημα που στοχεύει στη διδασκαλία όχι μόνο της γνώσης, αλλά και της αγάπης για την ελευθερία και του σεβασμού προς τη ζωή, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την επίσκεψη στα παντός είδους εκθετήρια - φυλακές, αλλά μέσα από τη σωστή ενημέρωση σχετικά με τα άγρια ζώα και το φυσικό τους περιβάλλον, το οποίο τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να αγαπούν και να προστατεύουν.

Σχετικοί σύνδεσμοι - Βιβλιογραφία: 

"PriZoons" 

Στερεοτυπίες 

Ακρωτηριασμένα φλαμίνγκο γίνονται θέαμα στους ζωολογικούς κήπους 

Επικίνδυνα για τα δελφίνια τα δελφινάρια

Τα άγρια ζώα κινδυνεύουν στους ζωολογικούς κήπους 

Συνέχεια καταγγελιών για το δελφινάριο 

Ισπανία: Στο δικαστήριο για τους ζωολογικούς κήπους 

Η Κόστα Ρίκα κλείνει τους ζωολογικούς κήπους (περισσότερα εδώ και εδώ)

Ελεύθερα δελφίνια 

Ζωολογικοί κήποι: Μύθος και πραγματικότητα (Fb) 

Αντιμετωπίζοντας το strees της αιχμαλωσίας (Fb) 

ABNORMAL BEHAVIOUR OF ANIMALS IN CAPTIVITY (Fb) 

Why are zoos interesting in breeding animals? What is EEP? (Fb) 

ZOOS, ABUSE, CRUELTY AND ENDANGERED SPECIES -- Fb

Human Zoos, The invension of the Savage (Fb) 

From a child to her teacher... (Fb)

10 facts about zoos 

Zoos And Aquariums Do Not Accomplish What They Claim They Do 

Do Zoos and Aquariums Promote Attitude Change in Visitors?

Zoos: An Idea Whose Time Has Come and Gone

Zoos Fit For Neither Child Nor Beasts, Say Psychiatrist 

Zoo Owner: "Abolish All Zoos!" 

AGAINST ZOOS (Peter Singer)

"Prizoon" - Just Another Word for Prison 

Zoos and The End of Nature 

The Nightmare of Zoos 

Zoos trying to play Noah

Thought to Exist in the Wild: Awakening from the Nightmare of Zoos 

Stereotypic Movements in Zoo Animals (Applied Ethology)

Stereotypic Animal Behaviour/library/images/ 

Zoochosis 

Zoochotic Behaviour - Stereotypic Behaviour 

Zoochotic Behaviour (8 videos and short abstract) 

Questions To Ask Your Local Zoo

Zoos and Aquaria: Debunking the Myth  (video)

Ευχαριστείες: Ευχαριστώ τους εθελοντές της  Πρωτοβουλίας Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών, για τις  παρατηρήσεις και την πολύτιμη  βοήθεια στη συγκέντρωση των πληροφοριών.

 *Μερικοί ζωολογικοί κήποι και ενυδρεία προσπαθούν να δημιουργήσουν περιβάλλοντες χώρους που μιμούνται τα φυσικά ενδιαιτήματα των ζώων, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε αρκετό για να αποτρέψει την παθολογική συμπεριφορά. Ζωόχωση (zoochosis -- από το zoo και psychosis) είναι το ψυχοσωματικό σύνδρομο που δημιουργείται εξ αιτίας της ψυχοσωματικής καταπόνησης (stress) που προκαλεί η αιχμαλωσία. Η δυστυχία των ζώων στους ζωολογικούς κήπους είναι κάτι το σύνηθες, ειδικά σε είδη που δεν προσαρμόζονται εύκολα στην αιχμαλωσία, σε όλους - ακόμα και στους "καλούς" ζωολογικούς κήπους.

Παραδείγματα ζωόχωσης - Βίντεο

Άσκοπος βηματισμός

Δαγκώνει τα κάγκελα

Στρίβει το λαιμό

Ταλαντεύεται

Λικνίζεται

Αυτοτραυματίζεται

Έμετοι και αναγωγές

Κοπροφιλία

Τζάγκουραρ με στερεοτυπική συμπεριφορά στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο 

Φυλακισμένο λιοντάρι με στερεοτυπική συμπεριφορά στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο 
Δυστυχισμένες λευκές τίγρεις στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο 

Περισσότερα

The Zoochotic Report 

Zoos by Veganity 

Captive Animal Misery in European Zoos  

«1η ΕΚΘΕΣΗ ΠΤΗΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ»: ΚΛΟΥΒΕΣ, ΚΛΟΥΒΙΑ ΚΑΙ ΚΛΟΥΒΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

«1η Έκθεση Πτηνών Συντροφιάς» στα Χανιά, αυτή τη φορά από τη νεοσύστατη λέσχη ορνιθολογίας Χανίων, μέλος της πανελλήνιας  ομοσπονδίας ορνιθολογίας. Χορηγοί pet shop, δηλαδή η βιομηχανία αιχμαλώτισης – αναγκαστικής αναπαραγωγής – εγκλεισμού και εμπορίου της ζωής και των συνοδευόμενων «αξεσουάρ» (συμπεριλαμβανομένων των κλουβιών-φυλακών), όπως άλλωστε και σούπερ μάρκετ (πάνω-κάτω η ίδια λογική άλλωστε) και με την αντίστοιχη βέβαια προβολή από τοπικά μέσα μαζικής εξημέρωσης που αναλαμβάνουν κι αυτά να προωθήσουν τη «φυσιολογικότητα» της ζωής στη φυλακή, όταν δεν δείχνουν διαφημίσεις με χαριτωμένα κουταβάκια ράτσας.

Για την ιστορία, δεν πρόκειται για την 1η «έκθεση» της πανελλήνιας ομοσπονδίας ορνιθολογίας στα Χανιά αλλά για τη δεύτερη, τουλάχιστον όσο θυμόμαστε εμείς. Δεν ξεχνάμε το «διαγωνισμό και έκθεση πουλιών» που διοργάνωσε το νοέμβρη του 2010 η πανελλήνια ομοσπονδία ορνιθολογίας στα Χανιά, όταν έβαλε μπάτσους να κάνουν τραμπουκο-εξακρίβωση σε ανήλικους που είχαν συγκεντρωθεί απ” έξω για να διαμαρτυρηθούν και να πουν τι καταλαβαίνουν αυτοί όταν ακούν «διαγωνισμό» κι «έκθεση» ζώων. Καταλαβαίνουν αυτό που συμβαίνει και πάλι: στοιβαγμένα κλουβιά-φυλακές με φυλακισμένα καναρίνια, καρδερίνες, παπαγάλους, όλα εμπορεύματα και ισόβια αιχμάλωτα. Εξευτελισμός των φυλακισμένων από επιδειξιομανείς εκθέτες και φυλακολάγνους επισκέπτες. Επίδειξη εξουσιομανίας και παραλογισμού: πουλιά που δεν τα αφήνουν να πετάνε.

Ακόμα και ο όρος πτηνά «συντροφιάς» μόνο τη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουν για την έννοια της λέξης δείχνει: Για ακόμα μια φορά τα άλλα ζώα θεωρούνται εργαλεία για να καλυφθούν ανθρώπινες «ανάγκες». Αυτή τη φορά για παρέα με το ζόρι. Και όχι, δεν κελαηδούν ούτε για να τα ακούμε και να χαιρόμαστε, ούτε από τη χαρά τους που τα έκαναν κρεμαστά διακοσμητικά για τον τοίχο. Τα πουλιά κελαηδούν για να προσελκύσουν το ένα το άλλο και για να οριοθετήσουν την περιοχή τους. Όχι για να περνάει η ώρα του δεσμοφύλακά τους. Ούτε έχουν χρωματιστά φτερά, ραβδώσεις και ότι άλλο θέλουν για να τα κατηγοριοποιούν οι «πουλόφιλοι» ανάλογα με το χρώμα τους σαν να είναι χαλιά, και για να τα αξιολογούν όπως κάνουν και στη σελίδα τους σε «κακά», «αποδεκτά», «καλά» και «άριστα» με βάση τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά.

Το είπαμε, το λέμε και θα το ξαναλέμε κάθε φορά που οποιοσδήποτε αυτοαποκαλούμενος φιλόζωος διοργανώνει εκθέσεις, διαγωνισμούς, καλλιστεία και ότι κατεβάζει ο διεστραμμένος νους του: σκλαβοπάζαρα δεν χωράνε ούτε εδώ, ούτε πουθενά, σε κανένα χώρο και κανένα μυαλό που αρνείται να παραδοθεί στην κοινωνικοπολιτισμική απάτη που του πλασάρεται ως ελευθερία. Ελεύθερος δεν είναι ούτε αυτός που είναι φυλακισμένος μέσα στο κλουβί, ούτε αυτός που φυλακίζει, ούτε όποιος και όποια συναινεί. Κι όσο πιο φυσιολογικά του/της φαίνονται τα κάγκελα, τόσο πιο βαθιά τα έχει καταπιεί, τα έχει χωνέψει, και μάλλον πιο δύσκολα τα αποχωρίζεται.

ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ – ΕΚΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ “ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ” – ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ολική απελευθέρωση

Μέχρι να είμαστε όλες/οι ελεύθερες/οι

Αλογόμυγες

Χανιά, Οκτώβρης 2013

Πηγή

Ethical Objections to Animal Experimentation

Έρευνα αποκαλύπτει ότι η κακοποίηση και η έλλειψη φροντίδας των αδέσποτων ζώων βλάπτουν τον τουρισμό

Η οργάνωση CANDI(Cats and Dogs International) κυκλοφόρησε μία έκθεση με τα ευρήματα μίας έρευνας για τις επιπτώσεις που έχουν τα αδέσποτα ζώα στον τουρισμό.

Η έκθεση με τίτλο The Economic Impact of Stray Cats and Dogs at Tourist Destinations on the Tourism Industry 2013 περιέχει πληροφορίες για το πως οι αδέσποτες γάτες και οι σκύλοι, μπορούν να καταστρέψουν τις διακοπές εκατομμυρίων τουριστών και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στις τουριστικές επιχειρήσεις και τους τουριστικούς προορισμούς. Η μόνη βιώσιμη λύση για να μπει ένα τέλος στον υπερπληθυσμό των αδέσποτων ζώων είναι η στείρωση. Οι μαζικές δολοφονίες δεν είναι σε καμία περίπτωση η λύση.

Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πολλοί τουρίστες οι οποίοι συναντούν στις διακοπές τους ζώα τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο ή είναι ταλαιπωρημένα ή κακοποιημένα, είναι λιγότερο πιθανό να επιστρέψουν στον ίδιο τουριστικό προορισμό (ή σε άλλους με παρόμοια προβλήματα) και συνήθως μοιράζονται τις αρνητικές εντυπώσεις τους με άλλους ανθρώπους.

Η έκθεση σκιαγραφεί τον οικονομικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει για την τουριστική βιομηχανία η εμπειρία τουριστών με αδέσποτα ζώα κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. Τονίζει επίσης γιατί είναι σημαντικό τόσο από την οικονομική όσο και την ηθική σκοπιά του θέματος, οι τουριστικές επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις χωρών που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς, να αναπτύξουν προγράμματα στείρωσης, ως έναν θεμιτό και βιώσιμο τρόπο περιορισμού του υπερπληθυσμού των ζώων.

Το επίκεντρο της έκθεσης αποτελεί μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την CANDI (Cats and Dogs International) και το Humane Research Council  (HRC) τον Αύγουστο του 2012, κατά την οποία συγκεντρώθηκαν οι απαντήσεις 1.000 Αμερικανών και 200 Καναδών τουριστών. Οι ερωτήσεις της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν για να διερευνηθεί κατά πόσο οι ερωτηθέντες είχαν συναντήσει αδέσποτες γάτες και σκύλους στις διακοπές τους, και αν ναι, τι συνέπειες είχε αυτό στο ταξίδι τους και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει τις μελλοντικές τουριστικές επιλογές τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα αδέσποτα ζώα, έχουν μεγαλύτερη επίπτωση στην τουριστική βιομηχανία από ό, τι νομίζαμε στο παρελθόν.

Τα κύρια σημεία της έρευνας είναι:

 • Το 63% των Αμερικανικών ταξιδιωτών και το 61% των Καναδών ταξιδιωτών είδαν αδέσποτες γάτες ή σκύλους κατά τις πιο πρόσφατες διακοπές τους εκτός των ΗΠΑ ή του Καναδά .

•  Οι συμμετέχοντες στην έρευνα δήλωσαν ότι η εικόνα αδέσποτων ζώων τους αναστάτωσε (34 %) 

•  Το 41% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είναι λιγότερο πιθανό να επισκεφθούν ένα μέρος με πολλές αδέσποτες γάτες και σκύλους στο μέλλον .

•   Το 7% των συμμετεχόντων στην έρευνα ανέφεραν προορισμούς τους οποίους δεν θα επισκεφτούν, λόγω του υπερπληθυσμού γατιών και σκύλων, με το Μεξικό ως την πιο συχνά αναφερόμενη χώρα .

• Οι ερωτηθέντες είπαν ότι αν συναντούσαν αδέσποτες γάτες και σκύλους:

        - θα ανέφεραν το περιστατικό στο ξενοδοχείο/θέρετρο στο οποίο διέμεναν (34%) και/ή στους ταξιδιωτικούς πράκτορες /στην τουριστική εταιρεία (31%)

        - θα αφηγούνταν την εμπειρία τους σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης (29%) και /ή θα συμβούλευαν τους φίλους και την οικογένειά τους να μην επισκεφτούν τον συγκεκριμένο προορισμό (25%)

        - θα μοιραζόντουσαν την εμπειρία τους στο TripAdvisor ή στο Virtual Tourist (22%) ή σε κάποια άλλη ιστοσελίδα μεταφοράς εμπειριών (17%)

• Ερωτήσεις ανοιχτού τύπου αποκάλυψαν ότι οι ανησυχίες των ερωτηθέντων όταν συναντούσαν αδέσποτες γάτες και σκύλους κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, επικεντρώνονταν στην προσωπική ασφάλεια και (σε έναν μεγαλύτερο βαθμό) στο συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν αυτές οι εμπειρίες.

Η αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού αδέσποτων ζώων σε κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς εμπεριέχει συχνά την εφαρμογή βίαιων μεθόδων θανάτωσης - ηλεκτροπληξία, πνιγμό, κρέμασμα, δηλητηριάσεις κλπ., οι οποίες συχνά αποτελούν μέρος μίας μαζικής σφαγής πριν από την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Η έκθεση αυτή καθιστά σαφές ότι αυτές οι τακτικές είναι τόσο απάνθρωπες όσο και αναποτελεσματικές και θα πρέπει να αντικατασταθούν με τις πιο φιλικές προς τα ζώα και πιο επιτυχείς προσεγγίσεις στείρωσης.

Η έκθεση εξηγεί γιατί μία πιο ανθρωπιστική αντιμετώπιση των αδέσποτων γατιών και σκυλιών έχει όχι μόνο οικονομικά οφέλη για την τουριστική βιομηχανία, αλλά έχει και οφέλη για το περιβάλλον, την κοινωνία και φυσικά τα ίδια τα ζώα. Και καταλήγει καλώντας την τουριστική βιομηχανία να είναι μέρος της λύσης, έτσι ώστε, «οι γάτες και τα σκυλιά που υποφέρουν στα πιο όμορφα σημεία διακοπών στον κόσμο, να έχουν τελικά μια ευκαιρία στη ζωή που τους αξίζει.»

Για να δείτε ολόκληρη την έκθεση πατήστε εδώ.

O Ευρωβουλευτής Carl Schlyter, Επίτιμος Πρόεδρος του Animal Welfare Intergoup, μιλάει για την κακοποίηση των ζώων στη Ρουμανία

Σχετικές ειδήσεις:
Stray dogs in romania third appeal to romanian president
Commissioner Tonio Borg’s letter to the Romanian Minister for Health.
Enforcement-of-the-new-law-regarding-stray-dog-control-in-romania/

WHAT'S FOR DINNER? Long Trailer_Ένα ντοκιμαντέρ για την ταχύτατα αναπτυσσόμενη κατανάλωση ζωϊκών προϊόντων στην Κίνα και τις επιπτώσεις της

Το "What's For Dinner?" είναι ένα ντοκιμαντέρ το οποίο παρουσιάζει μέσα από μια άλλη οπτική την ταχέως αναπτυσσόμενη κατανάλωση κρέατος και άλλων ζωϊκών προϊόντων στην Κίνα. Μέσα από επαφές και συζητήσεις με ανθρώπους της Κινέζικης κοινωνίας, το ντοκιμαντέρ εξετάζει τις επιπτώσεις αυτής της αλλαγής στις διατροφικές συνήθειες των Κινέζων, στην αειφορία, την κλιματική αλλαγή, τη δημόσια υγεία, την ασφάλεια των τροφίμων και την ευζωϊα των ζώων.

Υπογράφουμε για να αναγνωριστεί η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων από τον ΟΗΕ

Υπογράφουμε για να μπει η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων στην ατζέντα του ΟΗΕ. Μία πολύ σημαντική πρωτοβουλία της WSPA.

Υπογράφουμε εδώ.

4Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ -

ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

04.10.2013

4^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 4 Οκτωβρίου 1931, σε ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, για την ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Έκτοτε η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.

Σήμερα, επίκαιρη όσο ποτέ, η μέρα αυτή μας υπενθυμίζει ότι τα ζώα δεν είναι «βιολογικές μηχανές» για εκμετάλλευση από τον άνθρωπο, αλλά νοήμονα και αισθανόμενα όντα με αυτονόητο δικαίωμα στην ύπαρξη. Η αδυναμία του ανθρώπου να αντιληφθεί τη γλώσσα των ζώων και να συνδεθεί ψυχικά μαζί τους δεν του δίνει το δικαίωμα να τα εκμεταλλεύεται απάνθρωπα για ίδιο όφελος. Αδιαμφισβήτητα επιστημονικά δεδομένα αποκαλύπτουν ότι τα ζώα διαθέτουν ομόλογες προς τον άνθρωπο εγκεφαλικές δομές και νευρωνικά δίκτυα, υπεύθυνα για πολύπλοκες λειτουργίες όπως της αντίληψης, της συνειδησιακής εμπειρίας και της έκφρασης συναισθημάτων. Τα ευρήματα αυτά δεν αφορούν μόνο σε χιμπατζήδες και δελφίνια, αλλά και σε άλλους εκπροσώπους του ευρύτερου ζωικού βασιλείου – κι αυτό είναι κάτι που ο άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να το αγνοεί. 

Στην Ελλάδα της ύφεσης και της κρίσης, δεν ταιριάζει να γιορτάζουμε τη σημερινή μέρα με χαρές και πανηγύρια, με ανέμελες επισκέψεις σε ζωολογικούς κήπους, δελφινάρια και πάρκα, εκεί όπου κρατούνται, ακόμη και παράνομα, ζώα φυλακισμένα προς τέρψη του ανθρώπου. Όλοι και όλες εμείς που προκρίνουμε μια άλλη πολιτική και ηθική στάση απέναντι στα υπόλοιπα ζώα, οφείλουμε να μην επιτρέψουμε τη συνέχιση πολιτικών και πρακτικών που στρεφόμενες κατά των ζώων προσβάλλουν βάναυσα το δικαίωμά τους στην ίδια τη ζωή. 

Ζητούμε η 4η Οκτωβρίου να είναι μια μέρα που ο Homo sapiens θα αναθεωρήσει τη θέση του στον πλανήτη δείχνοντας τον απαιτούμενο σεβασμό στο φυσικό και ζωικό περιβάλλον, θα αντιληφθεί ότι η ευζωία και η διαιώνισή του εξαρτώνται απόλυτα από την καλή διαβίωση και διαιώνιση των υπολοίπων ειδών. Που θα συνειδητοποιήσει πόσο δραματικά έχει αποκλίνει από τις πάγιες θέσεις του παγκόσμιου φιλοζωικού κινήματος, όπως εκφράζονται συνοπτικά στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (Παρίσι, 1978).

Είναι θέμα ηθικής, κουλτούρας, και πολιτισμού. Και καμιά κρίση δεν συνιστά δικαιολογία.

ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ/ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ/ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ